Η Μεταπολίτευση δεν είναι μια στιγμή, ούτε όμως έχει μια επ’ άπειρον χρονική διάσταση. Μεταπολίτευση σημαίνει μετάβαση από τη δικτατορία στη Δημοκρατία μέχρι που τέθηκαν οι βάσεις και οι προσανατολισμοί της νέας δημοκρατικής πορείας της χώρας. Αυτό συνέβη, κατά την άποψή μας, το 2000 με την είσοδο στην ΟΝΕ και το ευρώ.
Στη Μεταπολίτευση φτάσαμε μέσα από την εθνική τραγωδία της Κύπρου. Η σκληρότερη εκδοχή της Χούντας, αυτή που κυνηγούσε τους αντίπαλούς της ως αντεθνικούς και τους είχε εξόριστους στα ξερονήσια και κλεισμένους στις φυλακές, αυτή που διαλαλούσε την εθνικοφροσύνη της, πρόδωσε κατά τον χειρότερο τρόπο την Κύπρο και τον ελληνισμό. Μια προδοσία που είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια εθνικού εδάφους, εισβολή και κατοχή της βόρειας Κύπρου από την Τουρκία, χωρίς καμιά αντίσταση! Επιπλέον υπήρξαν περίπου 100 νεκροί στο χουντικό πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, εκλεγμένου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αδιανόητα πράγματα που δεν ξεπλένονται ποτέ και αποτελούν μόνιμο όνειδος για την Ελλάδα απέναντι στους αδελφούς Κυπρίους.
Η πρώτη περίοδος της Μεταπολίτευσης είναι γνωστό ότι σφραγίστηκε από την παρουσία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος αποκατέστησε και βελτίωσε τους δημοκρατικούς θεσμούς έχοντας για μπούσουλα την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ. Αφησε πίσω τον παλιό του εαυτό και ό,τι αρνητικό τον θύμιζε. Κατάργησε τη Βασιλεία, προχώρησε στο Προεδρικό σύστημα με κάποιες ενισχυμένες αρμοδιότητες, άλλαξε το Σύνταγμα εκσυγχρονίζοντάς το, έφτιαξε νέο κόμμα, τη ΝΔ, και αποκεφαλίζοντας τη δικτατορία ενσωμάτωσε τη κοινωνική της βάση στη νέα Δεξιά. Τέλος, μεταπήδησε στην Προεδρία της Δημοκρατίας αναμένοντας για πρώτη φορά την εναλλαγή στην εξουσία. Τα αρνητικά ήταν ο δεύτερος Αττίλας και το «στιγμιαίο» με το οποίο χαρακτήρισε το πραξικόπημα του ’67 και την κατάλυση της Δημοκρατίας από εκείνους που ήταν ταγμένοι – υποτίθεται – να την προστατεύουν.
Τον Οκτώβριο του 1981 επήλθε διθυραμβικά η Αλλαγή με την άνοδο στην εξουσία του Ανδρέα Παπανδρέου και του νέου πολιτικού κινήματος του ΠαΣοΚ. Ο Παπανδρέου ήταν ένας χαρισματικός πολιτικός με προωθημένες θέσεις και τόλμη να τις κάνει πράξη. Από την πρώτη μέρα της ανόδου του ΠαΣοΚ στην κυβέρνηση, η χώρα έζησε για πρώτη φορά μια ιστορική κοινωνική ειρηνική επανάσταση. Οι μεταρρυθμίσεις ήταν καθημερινές και αφορούσαν όλους τους κοινωνικούς τομείς. Από την υγεία, την παιδεία, την εργασία, μέχρι την ισότητα των φύλων, το οικογενειακό δίκαιο, την πρόνοια των ασθενέστερων. Ταυτόχρονα αναγνωρίστηκε επισήμως η Εθνική Αντίσταση και αποκαταστάθηκαν οι διωχθέντες, ενσωματώθηκε η Χωροφυλακή στην Αστυνομία, περιορίστηκαν οι αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας και εφαρμόστηκε μια ανεξάρτητη σε μεγάλο βαθμό εξωτερική πολιτική.
Οι προεκλογικές αρνήσεις του ΠαΣοΚ απέναντι στην ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ διευκόλυναν τον πρωθυπουργό Παπανδρέου να επιδιώξει και να πετύχει αισθητά την ενίσχυση υπέρ της Ελλάδας του Συμφώνου Ενταξης στην Ευρώπη και να αποσοβήσει το 1987 τη σύγκρουση με την Τουρκία στα νερά του Αιγαίου. Ο Παπανδρέου λοιδορήθηκε, χτυπήθηκε από εκείνους που ήταν ενταγμένοι στο παλαιό σύστημα και ξεβολεύτηκαν. Γι’ αυτό και έστερξαν να συνδράμουν τον νέο αρχηγό της ΝΔ Κωνσταντίνο Μητσοτάκη που εξελέγη ως ικανός να εξοντώσει τον Παπανδρέου. Αργησαν στη ΝΔ, αλλά και οι ολιγάρχες και οι εκδότες να αντιληφθούν ότι «έβαλαν τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα».
Ο Μητσοτάκης είχε τη δική του μέθοδο. Οταν όλοι κατάλαβαν ότι η περίφημη «κάθαρση» δεν ήταν παρά επιτηδευμένη κάλυψη ιδιοτελών επιδιώξεων, του γύρισαν την πλάτη και επανήλθαν προσπαθώντας να κολακεύσουν τον μέχρι τότε «κατηγορούμενό» τους Ανδρέα Παπανδρέου και ξανά πρωθυπουργό το 1993. Στο τέλος ο Μητσοτάκης έχασε μόνο πολιτικά. Αποχώρησε από την ηγεσία του κόμματος και η ΝΔ πτώχευσε!
Η επάνοδος (1993) Παπανδρέου στην εξουσία είχε πρώτο στόχο την ενίσχυση της δραχμής που κατέρρεε και την προετοιμασία της χώρας για την ΟΝΕ, εν όψει της οικονομικής παγκοσμιοποίησης που εγκαθίστατο με γρήγορους ρυθμούς μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης. Η Ενωμένη Ευρώπη παρέκκλινε του αρχικού σκοπού της και έμπαινε κι αυτή στις επιταγές του νεοφιλελεύθερου δόγματος Ρέιγκαν – Θάτσερ που επικράτησε πλήρως. Στη δε Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στην Κέρκυρα (1994) μπήκαν οι βάσεις για την ένταξη της Κύπρου στη ΕΕ.
Ο Σημίτης που ακολούθησε μετά τον θάνατο Παπανδρέου (1996) ολοκλήρωσε την ένταξη στην ΟΝΕ και της Κύπρου στη Ε. Ευρώπη, εξάρθρωσε τη «17 Νοέμβρη», έκανε μεγάλα έργα και προετοίμασε τη χώρα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Εκεί και ολοκληρώθηκε κατά τη γνώμη μας η Μεταπολίτευση.
Από εκεί και πέρα ζούμε σε μια συνεχώς υποβαθμισμένη οικονομικά, πολιτικά και δυστυχώς και με πολέμους πλέον περίοδο και μια σύγχυση με άγνωστη πλην επικίνδυνη έκβαση που αποπνέει μόνο ανησυχίες.
Ο κύριος Τηλέμαχος Χυτήρης είναι πρώην υπουργός.
