Δύο εβδομάδες πριν την επέτειο από το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, τίποτα δεν φαίνεται να είναι στη θέση του. Απειλές στην Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, βίντεο που κυκλοφόρησαν με καθυστέρηση δύο ετών, ενώ απαντήσεις για το τι πραγματικά συνέβη έχουν χαθεί κάπου μεταξύ ερωτημάτων, πορισμάτων, δικογραφιών, συνωμοσιολογιών και πολιτικών αντεγκλήσεων, την ίδια ώρα που τα ελληνικά τρένα παραμένουν στην ίδια κατάσταση, ξεχαρβαλωμένα.
Πριν από δύο χρόνια, τέτοιες μέρες, κανένας από τους γονείς δεν περίμενε ότι θα χάσει το παιδί του σε τρένο Αθήνας – Θεσσαλονίκης και τώρα όμως κανείς δεν είναι σίγουρος ότι δεν θα βρεθεί στην ίδια θέση. Αυτή η διαπίστωση αποτελεί τη μεγαλύτερη ήττα που έχει ως τώρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη των έξι ετών και αυτοδύναμων ποσοστών.
Με επιστολή της στις 19 Δεκεμβρίου 2024, η Κομισιόν είχε ενημερώσει την ελληνική κυβέρνηση για την παρατεταμένη καθυστέρηση όσον αφορά τη συμμόρφωση που πρέπει να επιδείξουμε ως χώρα στον τομέα της ασφάλειας των σιδηροδρόμων, βάσει της ευρωπαϊκής νομοθεσίας. Μάλιστα, μας έδινε δύο μήνες προθεσμία για να στείλουμε τις παρατηρήσεις μας. Χθες, 15 Φεβρουαρίου, έληγε η προθεσμία. Λογικά δεν στείλαμε ούτε μήνυμα με Whataspp.
Προφανώς και το να πέσει φως στην υπόθεση των Τεμπών, στην έκρηξη που προκλήθηκε αμέσως μετά τη σύγκρουση και το να καταλήξουμε ως κράτος σε ένα συμπέρασμα και τελικό πόρισμα για το πώς συνέβη το μεγαλύτερο σιδηροδρομικό δυστύχημα της πάντα οριακά πάνω στις ράγες ιστορίας μας είναι στόχος που πρέπει να επιτευχθεί.
Από τη Δικαιοσύνη, από την πολιτεία, από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, από τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ομως, δύο χρόνια μετά το όποιο εύφλεκτο υλικό έκαψε τα όνειρα 57 ανθρώπων και οικογενειών, η κατάσταση στους ελληνικούς σιδηροδρόμους εκθέτει πολύ περισσότερο όποιον έχει θέση ευθύνης και αρμοδιότητες πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Η συζήτηση γύρω από τη λέξη «συγκάλυψη» αποδείχθηκε ο πιο εύκολος τρόπος για κυβέρνηση και αντιπολίτευση κάθε χρώματος και πλευράς του Κοινοβουλίου για να πάει η μπάλα στην εξέδρα. Για την κατάσταση του ΟΣΕ, των αμαξοστοιχιών, των σιδηροδρόμων, των σταθμών, το επίπεδο του προσωπικού και όλα όσα συνετέλεσαν πραγματικά στο να γίνει το δυστύχημα δύο χρόνια ούτε συζήτηση γίνεται ούτε και κάποια πρόοδος.
Το δυστύχημα των Τεμπών θα είναι πάντα μια ανοιχτή πληγή για την ελληνική κοινωνία. Είναι όμως εκτός λογικής να παραμείνει ως τέτοια και η κατάσταση στους ελληνικούς σιδηροδρόμους.
