Η μεγάλη απ-αντοχή

Το Κίνημα Αλλαγής αλλά και πολλοί διαμορφωτές της κοινής γνώμης υποστηρίζουν πως το αποτέλεσμα των εκλογών της 7ης Ιουλίου είναι ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα που δείχνει τις αντοχές του κόμματος. Στρεψοδικώντας μάλιστα ορισμένοι από την ηγεσία του κόμματος συγκρίνουν το αποτέλεσμα με τις προβλέψεις για 6%. Δεν τολμούν όμως να το συγκρίνουν με τις δικές τους «προβλέψεις» για διψήφια ποσοστά και για μείωση της διαφοράς με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι είναι αν έτσι νομίζουν. Το δε επιχείρημα, το οποίο επικαλούνται και σοβαροί επιστήμονες, ότι αυτό το 8% είναι σφήνα στα δύο μεγάλα κόμματα, μόνο ως μορφή έκφρασης της απογοήτευσής τους θα μπορούσαμε να το εκλάβουμε. Αλήθεια, τι σημαίνει να είσαι τρίτος στο 8% όταν ο δεύτερος έχει τετραπλάσια δύναμη; Ολοι αυτοί μοιάζουν με τους φιλότιμους μουσικούς του «Τιτανικού» που αν και ήξεραν ότι το καράβι βουλιάζει, αυτοί συνέχιζαν να παίζουν για να διασκεδάσουν τους επιβάτες του πλοίου, οι οποίοι πανικόβλητοι έτρεχαν δεξιά- αριστερά για να βρουν βάρκα να ανέβουν και να σωθούν.

Οσοι θέλουν ένα «κληρονομικό» κόμμα που θα κινείται εκεί γύρω στο 8% καλά κάνουν και επιμένουν στην «αντοχή» του χώρου. Τόσοι είναι και τόσα τούς φτάνουν. Αυτό το 8% όντως δεν θα εγκαταλείψει εύκολα το ΚΙΝΑΛ, αφού έμεινε σε αυτό ακόμη και στην περίοδο του ναυαγίου του. Δεν είναι τυχαίο που το 64% εξ αυτών θεωρεί ότι βρίσκεται πολύ κοντά στο κόμμα που ψήφισε. Μόνο οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ με 72% και της ΝΔ με 68% τούς ξεπερνούν. Οσοι όμως δεν ικανοποιούνται από αυτό το αποτέλεσμα, όσοι δεν συναινούν στο «κεντροαριστερό» μοίρασμα σανού, καλό είναι να ανησυχούν και να ενεργοποιούνται. Γιατί το ΚΙΝΑΛ όχι μόνο δεν άντεξε, αλλά και έχασε και τις τελευταίες ελπίδες ανάκαμψής του, αν παραμείνει έτσι όπως είναι. Οσοι δεν ξεγελιούνται με την αντοχή, αναζητούν την απαντοχή. Αυτοί κατανοούν ότι αν δεν αλλάξουν πολλά η τάση για επιστροφή σε εποχές μεγάλου δικομματισμού θα είναι χωρίς επιστροφή. Φτάνει πια με αυτούς που αρνούνται να παραδεχθούν ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός.