Είναι περισσότερο από προφανές ότι κάτι δεν πήγε καθόλου καλά στη διαχείριση των προσωπικών δεδομένων από την πλατφόρμα για την ψήφο των αποδήμων. Διότι διαφορετικά δεν θα ενεργοποιούνταν τρεις διαφορετικές έρευνες, από τη Δικαιοσύνη, από την Ανεξάρτητη Αρχή Προστασίας Δεδομένων και από το ίδιο το υπουργείο Εσωτερικών. Παρά τις τρεις έρευνες, η υπουργός Εσωτερικών Νίκη Κεραμέως έσπευσε με μια λέξη να προκαταλάβει το αποτέλεσμά τους λέγοντας πως η έρευνα γίνεται για να «επιβεβαιώσει» την ασφάλεια του συστήματος. Σαν να είναι δηλαδή δεδομένη και αυτό που προσπαθούμε απλώς να κάνουμε είναι να την τσεκάρουμε.
Κακό πράγμα να μην τηρούνται τα προσχήματα ούτε καν στον λόγο. Είναι όμως ενδεικτικό μιας ευρύτερης κουλτούρας. Η σοβαρότατη αυτή υπόθεση, που κατά την άποψή μου περισσότερο έκθετη αφήνει την κυρία Κεραμέως παρά την κυρία Ασημακοπούλου, αφορά την παραβίαση προσωπικών δεδομένων μέσω μιας κρατικής πλατφόρμας, και αυτή δεν είναι δυστυχώς η πρώτη φορά που βλέπουμε μια τέτοια βάση δεδομένων να εργαλειοποιείται και τα προσωπικά δεδομένα πολιτών να χρησιμοποιούνται σαν όπλο εναντίον τους.
Πριν από μερικά 24ωρα το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών επέβαλε κυρώσεις στην εταιρεία Intellexa επειδή το παράνομο κατασκοπευτικό λογισμικό Predator χρησιμοποιήθηκε σε βάρος αμερικανών πολιτών. Εδώ θα πρέπει να θυμηθούμε όλοι την υπόθεση της κυρίας Aρτεμης Σίφορντ, η οποία καταθέτοντας στην επιτροπή PEGA του Ευρωκοινοβουλίου είχε δηλώσει πως παρακολουθήθηκε ταυτόχρονα και από την ΕΥΠ και μέσω του κατασκοπευτικού λογισμικού Predator διά της κρατικής πλατφόρμας στην οποία μπαίναμε όλοι με απόλυτη εμπιστοσύνη προς την Πολιτεία προκειμένου να εμβολιαστούμε. H κυρία Σίφορντ, κάτοχος αμερικανικής ιθαγένειας, είχε στην πραγματικότητα προειδοποιήσει δηλώνοντας ότι «αν κάποιος σαν κι εμένα είναι σήμερα ενώπιόν σας για να συζητήσει ότι στοχοποιήθηκε με το Predator, φαίνεται πως κανένας δεν μπορεί να αναμένει ότι είναι ασφαλής».
Αρα μέσα σε λίγους μήνες έχουμε δύο υποθέσεις παραβίασης προσωπικών δεδομένων, σαφώς η μία εξόχως βαρύτερη, όπου και στις δύο στο επίκεντρο βρίσκονται πλατφόρμες του gov.gr. Kάποιος λοιπόν κακόπιστος ή πολύ υποψιασμένος θα μπορούσε να σκεφτεί μήπως η υπόθεση με τα e-mails των αποδήμων είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Μήπως όλες οι κρατικές πλατφόρμες είναι δυνητικά «όπλα» στα χέρια αδίστακτων επιτήδειων; Και τι μπορεί να σημάνει όλο αυτό για την εμπιστοσύνη των πολιτών προς το κράτος; Θα πρέπει να φοβούνται οι πολίτες ότι κινδυνεύει η ιδιωτική τους σφαίρα κάθε φορά που χρησιμοποιούν μια τέτοια υπηρεσία; Για αυτούς τους λόγους είναι απολύτως επιβεβλημένο να βρεθούν οι υπεύθυνοι των παραβιάσεων και των διαρροών.
