Ιδιαίτερη σημασία θα έχουν οι βουλευτικές εκλογές στη Γερμανία που διεξάγονται πρόωρα στις 23 Φεβρουαρίου, μέσα σε ένα κλίμα πρωτοφανούς διεθνούς αναστάτωσης, η οποία οφείλεται κυρίως στον γνωστό «τυφώνα Τραμπ» που έχει σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά του και κυρίως έχει πλήξει την Ενωμένη Ευρώπη, τη στιγμή μάλιστα που ξεκινάει και ο πολυσυζητημένος διάλογος με τον Πούτιν.
Ενας διάλογος, που προς το παρόν τουλάχιστον, αφήνει απέξω τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ενωση, που έχει πλέον χάσει την τόσο απαραίτητη, ιδιαίτερα σήμερα, διεθνή επιρροή και ισχύ της, καθώς συνεχίζεται η δυσλειτουργία του γαλλογερμανικού άξονα. Ετσι το κύριο ερώτημα που αφορά τις εκλογές αυτές δεν είναι μόνο αν θα επανέλθει η οικονομική σταθερότητα στη Γερμανία, αλλά και αν θα επαναλειτουργήσει τελικά αυτός ο περιώνυμος άξονας. Οταν και στη Γαλλία συνεχίζεται η πολιτική αστάθεια, με την κυβέρνηση να προσπαθεί να επιβιώσει εν μέσω συνεχών προτάσεων δυσπιστίας στη Βουλή.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο που ο Τραμπ βρήκε τον δρόμο ελεύθερο για να δράσει με τον γνωστό του τρόπο. Οχι όμως μόνο στο θέμα της Ουκρανίας, αλλά και στη Μέση Ανατολή με την έξωση των Παλαιστινίων από τα εδάφη τους, προκαλώντας τις γνωστές επικίνδυνες αναταράξεις. Και δυστυχώς βρίσκοντας τώρα μιμητές στην ευρωπαϊκή Ακροδεξιά, η οποία επί χρόνια ζούσε στο περιθώριο και σήμερα ορκίζεται στο όνομά του.
Με τον Ορμπαν της Ουγγαρίας να δηλώνει ότι «χθες ήμασταν αιρετικοί, τώρα είμαστε mainstream» και να συνεχίζει την απαράδεκτη αντιευρωπαϊκή του ρητορική. Και μέσα σ’ όλα αυτά να δούμε και πόσο θα αυξηθεί ακόμη το ποσοστό στις εκλογές της ναζιστικών προδιαγραφών ακροδεξιάς ΑfD. Τη συνεργασία της οποίας, για την αντιμετώπιση του Μεταναστευτικού, επεδίωξε ο ηγέτης του δεξιού CDU Φρίντριχ Μερτς, προκαλώντας θυελλώδεις αντιδράσεις, οι οποίες τον ανάγκασαν να ανακρούσει πρύμναν. Παραμένοντας πάντως πρώτο κόμμα, με πιθανότερο μετεκλογικό συνεταίρο του τον νυν πρωθυπουργό και υποψήφιο του κεντροαριστερού SPD Ολοφ Σολτς.
Ενός κεντροαριστερού, που υποχρεώθηκε και αυτός, μπροστά στο συνεχώς αυξανόμενο μεταναστευτικό ρεύμα στη Γερμανία, να παρατείνει για έξι ακόμη μήνες τους αυστηρούς ελέγχους στο σύνολο των συνόρων της χώρας, με αποτέλεσμα από τον περασμένο Σεπτέμβριο έως τώρα να έχει απαγορευθεί η είσοδος σε 47.000 μετανάστες, καταργώντας στην πράξη την γνωστή απόφαση της Ανγκελα Μέρκελ περί ανοιχτών συνόρων.
Ετσι τώρα το πιθανότερο μετεκλογικό σενάριο, αν επαληθευθούν οι δημοσκοπήσεις, είναι η συνεργασία CDU/CSU με το SPD και αν χρειαστεί και με τους Πράσινους, θυμίζοντας τις παλιές καλές εποχές. Με μια τεράστια διαφορά βέβαια. Οτι τώρα η ακροδεξιά ΑfD είναι το συνεχώς ανερχόμενο δεύτερο κόμμα και το SPD, του ιστορικού ηγέτη Βίλι Μπραντ, το συνεχώς κατερχόμενο τρίτο. Μια ακόμη αρνητική εξέλιξη, που εντάσσεται και αυτή στη γενικότερη ανατροπή της διεθνούς κατάστασης, όπως τη γνωρίζαμε έως σήμερα.
Με ό,τι φυσικά μπορεί αυτό να συνεπάγεται όχι μόνο για τη Γερμανία, αλλά και γενικότερα για την Ευρώπη, τη στιγμή της επικίνδυνης επέλασης Τραμπ.
