Με την προσοχή στραμμένη στο ερώτημα αν τελικά θα παραιτηθεί ο πρόεδρος Μπάιντεν και στις εξελίξεις στη Γαλλία, η πολυσυζητημένη σύνοδος κορυφής για τα 75 χρόνια του ΝΑΤΟ ήλθε απλώς να επιβεβαιώσει ότι το κλίμα αβεβαιότητας που επικρατεί γενικότερα στη Δύση συνεχίζεται, παρά τις πομπώδεις ψυχροπολεμικές διακηρύξεις και τα πολλαπλά φωτογραφικά στιγμιότυπα μιας επιτηδευμένης ενότητας.
Καθώς το κύριο ζητούμενο, η λήψη της απόφασης για ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για την ένταξη της Ουκρανίας στη Συμμαχία, δεν επετεύχθη τελικά και απλώς δόθηκε η διαβεβαίωση της «ακλόνητης στήριξης της πολεμικής προσπάθειας» του Κιέβου και η υπόσχεση ότι η επίσημη πρόσκληση για ένταξη στο ΝΑΤΟ θα σταλεί όταν «θα έχουν ολοκληρωθεί οι αναγκαίες προϋποθέσεις». Μαζί βέβαια με την αναγγελία 40 δισ. δολαρίων στρατιωτικής βοήθειας, συμπεριλαβανομένων αεροπλάνων F-16 και αεροπορικής υποστήριξης.
Δεν θέλει λοιπόν και πολλή σκέψη για να γίνει κατανοητό ότι με τις αποφάσεις αυτές οι όποιες προσπάθειες για μια διπλωματική επίλυση του ουκρανικού ζητήματος απομακρύνονται, καθώς μάλιστα εκδόθηκε και κοινή διακήρυξη ότι η Ρωσία «παραμένει η μεγαλύτερη και ευθεία απειλή» για τη Συμμαχία. Ετσι μόνο «εγκεφαλικά νεκρό» δεν αποδείχθηκε το ΝΑΤΟ, όπως είχε καταγγείλει στο παρελθόν ο Εμανουέλ Μακρόν.
Αλλά μάλλον είναι τώρα αυτός που αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να τιναχθεί στον αέρα η ομαλή πορεία της Γαλλικής Δημοκρατίας, καθώς έχει ανοίξει ο κύκλος μιας σειράς κομματικών ανακατατάξεων και αλληλοκατηγοριών που κανένας δεν γνωρίζει πού θα καταλήξουν και ποια θα είναι η κυβέρνηση που τελικά θα σχηματιστεί. Γεγονός που έχει σημάνει το τέλος της σταθερότητας της 5ης Δημοκρατίας που είχε εγκαθιδρύσει ο στρατηγός Ντε Γκωλ και την επιστροφή σε ένα καθεστώς που θυμίζει έντονα την αστάθεια της 4ης Δημοκρατίας, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για το γενικότερο κλίμα αβεβαιότητας που επικρατεί σήμερα σε ολόκληρο τον κόσμο.
Και ας μην ξεχνάμε ότι σε λίγες ημέρες η Γαλλία υποδέχεται τους Ολυμπιακούς Αγώνες και καμία ολυμπιακή εκεχειρία δεν προβάλλει στον ορίζοντα, όχι μόνο στον υπόλοιπο κόσμο αλλά και στην ίδια τη διοργανώτρια χώρα. Αρκεί να μην ακολουθήσουν αυτά που ακολούθησαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο.
Μέσα σε αυτό το γενικότερο καταθλιπτικό κλίμα δεν μπορεί να μη σημειωθεί η έντονη δυσφορία που επικράτησε στις Βρυξέλλες με τις πρωτοβουλίες, χωρίς καμία συνεννόηση με τις αρμόδιες αρχές της ΕΕ, του γνωστού ακροδεξιού εθνικολαϊκιστή ηγέτη και πρωθυπουργού της Ουγγαρίας (που η χώρα του ασκεί το εξάμηνο αυτό την Προεδρία της Ενωσης) να επισκεφθεί πριν από τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, πέρα από την Ουκρανία, τη Ρωσία, την Κίνα και το Αζερμπαϊτζάν (!), όπου μάλιστα δεν παρέλειψε να στηρίξει ανοιχτά (στη σύνοδο των τουρκόφωνων χωρών) την ίδρυση του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους. Τις παραμονές μάλιστα της επετείου των 50 χρόνων από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Με τον ύπατο εκπρόσωπο για τις εξωτερικές υποθέσεις της ΕΕ να υποχρεώνεται να επαναλάβει ότι «η ΕΕ αναγνωρίζει μόνο την Κυπριακή Δημοκρατία ως υποκείμενο Διεθνούς Δικαίου». Αυτό σημαίνει ότι ο Βίκτορ Ορμπαν δεν έχει κανέναν δισταγμό να υπονομεύει τις κοινές θέσεις της ΕΕ, με αποτέλεσμα να προσπαθούν τώρα στις Βρυξέλλες να δουν πώς μπορεί να συντομευθεί η εξάμηνη θητεία της Ουγγαρίας στην προεδρία προτού προκύψουν νέα ανυπέρβλητα εμπόδια. Πράγμα εξαιρετικά δύσκολο βέβαια, προσθέτοντας έτσι ένα ακόμα πρόβλημα στα τόσα που αντιμετωπίζει την περίοδο αυτή η Ευρωπαϊκή Ενωση, με κύριο πάντα την εμφανή πλέον δυσλειτουργία του γαλλογερμανικού άξονα.
