Εχουν περάσει μόλις λίγες εβδομάδες από την εκλογική επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας. Θεωρητικά είναι αυτό ακριβώς το διάστημα που μια κυβέρνηση καταθέτει τις μεγάλες οραματικές τομές για το πώς φαντάζεται το μέλλον της χώρας. Στην περίπτωσή μας, είδαμε ακριβώς το αντίθετο.
Οι πρώτες μέρες της νέας κυβέρνησης, μιας κυβέρνησης που δεν έχει τη δικαιολογία ότι μόλις ανέλαβε τις τύχες της χώρας, είναι οριστικά ταυτισμένες με την κατάρρευση του κράτους, τη διασάλευση της ασφάλειας των πολιτών, τη μετατροπή της κοσμογονίας που υποσχόταν ο κ. Μητσοτάκης σε δυστοπία. Γιατί σε δυστοπία παραπέμπει η εικόνα μιας χώρας που επί εβδομάδες καίγεται συστηματικά, οι πολίτες της δεν μπορούν λόγω κόστους να κάνουν διακοπές στα νησιά της, συμμορίες ακροδεξιών παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους ή διασχίζουν τη χώρα σκορπώντας βία στο διάβα τους. Το επιτελικό κράτος χρεοκόπησε.
Το στοίχημα για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, και ευρύτερα για την προοδευτική παράταξη, είναι πλέον πολύ σαφές: να καταγγείλει μεν αυτό που συμβαίνει και να αναδείξει τις ευθύνες για αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, αλλά να μην περιοριστεί σε αυτό.
Πρωτίστως, έχει ευθύνη να δείξει ότι έχουμε, ως χώρα και κοινωνία, τις ρεαλιστικές δυνατότητες για μια άλλη πορεία. Το παράδειγμα των πυρκαγιών συμπυκνώνει κατά τη γνώμη μου την πρόκληση.
Προφανώς, και αυτό σχετίζεται και με τον θεσμικό ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει υποχρέωση να καταδείξει ότι οι επιλογές της κυβέρνησης άφησαν ανοχύρωτη τη χώρα. Η απορρόφηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης για την πολιτική προστασία δεν ξεπέρασαν το 0,5%. Οι μεγαλόστομες διακηρύξεις για προσλήψεις και ανανέωση του πυροσβεστικού στόλου έμειναν υποσχέσεις κενές περιεχομένου. Η απόφαση της Νέας Δημοκρατίας να καταψηφίσει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον νόμο-τομή για την αποκατάσταση της φύσης και την προστασία της βιοποικιλότητας αποτυπώνει την προγραμματική αδιαφορία της ελληνικής Δεξιάς για τις σύγχρονες αναζητήσεις γύρω από την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Ολα αυτά όμως, από μόνα τους, όσο σημαντικά και αν είναι, δεν φτάνουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν είναι ένα κόμμα διαμαρτυρίας. Είναι κόμμα εξουσίας. Και από αυτό απορρέει η κύρια υποχρέωσή του: να καταθέτει σε κάθε επιμέρους ζήτημα ένα προγραμματικό σχέδιο που με τη σειρά του περιγράφει τις ριζοσπαστικές τομές που απαιτεί η εποχή μας.
Σε αυτή τη λογική, τα απολύτως αναγκαία μέτρα αναβάθμισης των μηχανισμών δασοπυρόσβεσης, για παράδειγμα, αποκτούν νέο περιεχόμενο όταν συνδέονται με ένα εθνικό σχέδιο καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής και την προώθηση ενός διαφορετικού αναπτυξιακού υποδείγματος που έχει στο επίκεντρό του την προστασία της φύσης, την ενεργειακή δημοκρατία και την ισόρροπη ανάπτυξη.
Στις 10 Σεπτεμβρίου, με την εκλογή της νέας ηγεσίας, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα κάνει ένα αναγκαίο βήμα μπροστά. Και είμαι αισιόδοξος ότι η συμμετοχή των πολιτών και το ίδιο το αποτέλεσμα θα ανοίξουν τον δρόμο για την τεκμηριωμένη κατάθεση ενός μακροπρόθεσμου προγραμματικού σχεδίου που θα πείθει ότι η χώρα μας μπορεί να είναι διαφορετική. Οπου η κανονικότητα δεν θα ταυτίζεται με την καταστροφή, αλλά με τη δημιουργία, την αυτοπεποίθηση και τη δικαιοσύνη.
Ο κ. Αλέξης Χαρίτσης είναι βουλευτής Μεσσηνίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, πρώην υπουργός.
