Ενα σοβαρό πρόβλημα, το οποίο είχε τεθεί στο περιθώριο τα τελευταία χρόνια, επανήλθε στην επικαιρότητα με τη διαδικασία που ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης με στόχο τον άμεσο τερματισμό της ισραηλινής κατοχής στα παλαιστινιακά εδάφη της Δυτικής Οχθης. Χωρίς όμως να αναμένεται η λήψη μιας καταδικαστικής απόφασης, αλλά απλώς μιας απόφασης με γνωμοδοτικό χαρακτήρα, με όποια σημασία μπορεί να έχει η εξέλιξη αυτή στη σημερινή συγκυρία και στην προσπάθεια που καταβάλλεται για κατάπαυση του πυρός στον πόλεμο της Γάζας, με απώτερο στόχο τη δημιουργία δύο κρατών. Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το Ισραήλ κατέλαβε τη Δυτική Οχθη, την Ανατολική Ιερουσαλήμ και τη Λωρίδα της Γάζας μετά τον πόλεμο του 1967. Και είναι τις περιοχές αυτές που διεκδικούν πάντα οι Παλαιστίνιοι, για το δικό τους κράτος. Διεκδίκηση που απορρίπτει ευθέως το ακραίο καθεστώς Νετανιάχου, με αποτέλεσμα να συνεχίζεται το επικίνδυνο αδιέξοδο.
Οτιδήποτε πάντως και αν συμβεί τελικά, το γεγονός είναι – και αυτό δεν έχει προβληθεί επαρκώς – ότι οι Ισραηλινοί έχουν εγκαθιδρύσει 146 παράνομους οικισμούς στη Δυτική Οχθη, πολλοί από τους οποίους έχουν αποκτήσει τη μορφή μικρής πόλης, και στους οποίους κατοικούν πάνω από 500.000 ισραηλινοί έποικοι, ενώ γύρω από αυτούς, υπό ένα καθεστώς ουσιαστικού απαρτχάιντ, ζουν περίπου 3 εκατομμύρια εξαθλιωμένοι Παλαιστίνιοι. Μετά μάλιστα την κατάληψη της Ανατολικής Ιερουσαλήμ (που αρχικά είχε συμφωνηθεί ότι θα είναι η πρωτεύουσα του παλαιστινιακού κράτους) έχουν εγκατασταθεί εκεί άλλοι 200.000 Ισραηλινοί, οι οποίοι έχουν αφαιρέσει το δικαίωμα από τους Παλαιστινίους να χτίζουν σπίτια. Το 2005 πάντως οι Ισραηλινοί αποχώρησαν από τη Γάζα, όπου το 2007 εγκαταστάθηκε η Χαμάς, με τα γνωστά αποτελέσματα. Αν και λέγεται ότι το καθεστώς Νετανιάχου παρασκηνιακά στήριξε την εγκατάσταση της Χαμάς, προκειμένου να μη δημιουργηθεί το παλαιστινιακό κράτος. Μύλος δηλαδή, που έχει προκαλέσει πάντως τη γενικότερη κατακραυγή της διεθνούς κοινότητας.
Και το καίριο ερώτημα τώρα είναι τι πρόκειται να πράξουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, που είναι ο κύριος παράγοντας που μπορεί να επηρεάσει αποφασιστικά τις εξελίξεις, λόγω των ειδικών σχέσεων που ιστορικά διατηρούν με το Ισραήλ. Εν όψει και των προεδρικών εκλογών, όπου ο πρόεδρος Μπάιντεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα να χάσει τη στήριξη του πανίσχυρου φιλοεβραϊκού λόμπι, χωρίς όμως να κερδίζει και τη στήριξη της μειοψηφίας των αράβων ψηφοφόρων. Και τούτο διότι έχει μεν, με χαλαρό πάντως τρόπο, προτείνει τη λύση των δύο κρατών, αλλά παράλληλα τορπιλίζει τη διαδικασία του Διεθνούς Δικαστηρίου, όπως και τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας. Είναι άλλωστε η μόνη χώρα που προέβαλε και πάλι βέτο στην τελευταία απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείς για άμεση εκεχειρία στη Γάζα. Ενώ παράλληλα τοποθετήθηκε εναντίον της λήψης απόφασης από τη Χάγη, που θα ζητούσε από το Ισραήλ τον άμεσο τερματισμό της κατοχής στη Δυτική Οχθη. Αντε μετά από τη διφορούμενη αυτή πολιτική να μπορέσει να ξεκαθαρίσει τελικά το τοπίο της πολυπόθητης επόμενης μέρας. Καθώς μάλιστα οι άλλοι παράγοντες της διεθνούς σκηνής – και κυρίως η Ευρωπαϊκή Ενωση – δείχνουν αδύναμοι να ασκήσουν οποιαδήποτε αποτελεσματική επιρροή.
