Την άμεση και ευρύτερη γειτονιά μας χαρακτηρίζει από ικανού χρόνου μεγάλη αβεβαιότητα και εντεινόμενη ανασφάλεια. Οι εξελίξεις δεν αφήνουν ανεπηρέαστη συνόλη την Ορθοδοξία. Μετά το Σχίσμα (1045), η Ορθόδοξη Ανατολή κατανεμόταν δικαιοδοσιακά στα τέσσερα πρεσβυγενή Πατριαρχεία (Κωνσταντινούπολη, Αλεξάνδρεια, Αντιόχεια και Ιεροσόλυμα), υπήρχε δε και η Εκκλησία της Κύπρου, η μόνη Ορθόδοξη Εκκλησία που το αυτοκέφαλό της κατοχυρώθηκε με απόφαση Οικουμενικής Συνόδου (431, Εφεσος).
Είναι προφανές, από τη γεωγραφία, ότι τα Ελληνορθόδοξα Πατριαρχεία Αντιοχείας και Ιεροσολύμων βρίσκονται κυριολεκτικώς στο μάτι του κυκλώνα. Και μόνο το γεγονός ότι η δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Αντιοχείας, με έδρα πλέον τη Δαμασκό, εκτείνεται σε Συρία, Λίβανο, Ιράκ, Ιράν και στα κράτη της Αραβικής Χερσονήσου, ενώ εκείνη των Ιεροσολύμων στα κράτη του Ισραήλ, της Ιορδανίας, στα παλαιστινιακά εδάφη, όλως προσφάτως δε και στο Κατάρ, πράγμα που γέννησε σοβαρή διένεξη με το Πατριαρχείο Αντιοχείας, καταδεικνύει του λόγου το ασφαλές. Συνεπώς, εμπλέκονται αναγκαστικά με την πολιτική των κρατών αυτών, η οποία, με τη σειρά της, επηρεάζεται από παράγοντες που λειτουργούν στην περιοχή δικαιοδοσίας άλλων Ορθόδοξων Εκκλησιών.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
