Οι μεγάλες έννοιες, οι ασπόνδυλες, οι μη αντικειμενικά μετρήσιμες, είναι σαν μια χούφτα νερό. Ποτέ δεν έχει το νερό το ίδιο σχήμα στα χέρια διαφορετικών ανθρώπων. Οσοι οι άνθρωποι τόσα τα σχήματα. Μιλώντας για ευτυχία, και κυρίως όταν επιχειρούμε να την ορίσουμε ως ένα μέγεθος συλλογικής εμπειρίας, κοινού τόπου ολόκληρων λαών, καταλαβαίνουμε πως κάποιες συμβάσεις είναι απαραίτητες. Πρώτη σύμβαση η γενίκευση. Δεν υπάρχουν γνωρίσματα που είναι κοινά σε τόσο μεγάλους πληθυσμούς. Και ο μέσος όρος συνήθως αφήνει έξω όσους κινούνται στην άκρη.
Δεύτερη σύμβαση ο ορισμός της ευτυχίας. Εδώ έχουμε να κάνουμε με την περιγραφή του νερού, δεν υπάρχει συμφωνία παρά μόνο κάποιες τομές. Τρίτη σύμβαση η διαφορετική βαρύτητα, αξιολόγηση, ακόμη και χρηστικότητα, που αποδίδουμε στα ίδια ακριβώς πράγματα. Φυσικά δεν υπάρχει σωστό και λάθος εδώ. Και τελευταία σύμβαση, ποιοι θα είναι οι δείκτες που θα συμπεριλάβουμε σε μία τέτοια έρευνα. Είναι μεγάλη η γκάμα δεικτών και μάλλον σχεδόν πλήρης. Το εισόδημα, το αίσθημα της ελευθερίας και των επιλογών, το σύστημα υγείας, η Παιδεία, η Δικαιοσύνη, η διαφθορά των κυβερνώντων, το προσδόκιμο ζωής, η συναισθηματική ασφάλεια, λίγο συναρπαστικός βίος – όσο αντέχει ο καθένας -, το ημέρωμα των φόβων αλλά και κάτι ιδιαίτερα σημαντικό που δεν ξέρω αν συμπεριλαμβανόταν σε ανάλογες παλαιότερες έρευνες, το social support (επίσημος όρος). Η ερώτηση που τίθεται είναι «Οταν έχετε προβλήματα, υπάρχουν άνθρωποι, συγγενείς ή φίλοι που μπορείτε να υπολογίζετε στη στήριξη και τη βοήθειά τους;».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
