Tο νέο παγκόσμιο πολυπολικό σύστημα χαρακτηρίζεται από την ανταγωνιστική σχέση ΗΠΑ και Κίνας και την ανάκαμψη της Ρωσίας στην παγκόσμια σκηνή. Παράλληλα, η αναζωπύρωση του εθνικισμού καθιστά πιο απρόβλεπτες τις αντιδράσεις των μεγάλων δυνάμεων. Η Ευρω-Ατλαντική συμμαχία δοκιμάζεται από εμπορικές εντάσεις και την αμφίσημη θέση των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ. Η ανυπαρξία στρατηγικού πλαισίου για την Ευρωπαϊκή Ασφάλεια, που θα περιλαμβάνει και τη Ρωσία, σηματοδοτεί μια επικίνδυνη περίοδο ανεξέλεγκτων εντάσεων. Μετά την απόσυρση των ΗΠΑ και της Ρωσίας από τη Συμφωνία του 1987 για τα πυρηνικά όπλα μέσου βεληνεκούς επανέρχεται ο ανταγωνισμός για τους πυρηνικούς εξοπλισμούς. Η ΕΕ παρακολουθεί αμήχανη τις τελευταίες πράξεις αποσύνθεσης και πολυκερματισμού του παγκόσμιου μεταπολεμικού συστήματος με το τέλος της Pax Americana, το αυτοχειριαστικό Brexit, την αμφισβήτηση των πολυμερών διεθνών οργανισμών. Η επιστροφή στην περίοδο της realpolitiκ ευνοεί την ανάδειξη περιφερειακών δυνάμεων που επιτείνουν την ανασφάλεια. Το κύριο ερώτημα είναι αν και πώς η ΕΕ θα μπορέσει να λειτουργήσει ως φερέγγυος εταίρος ικανός να επηρεάσει τις γεωπολιτικές εξελίξεις και να προασπίσει τα συμφέροντά της.
Η Ευρώπη χρειάζεται ένα ρεαλιστικό δόγμα ως πυξίδα γεωπολιτικής αυτογνωσίας για τον μετασχηματισμό της από οικονομική υπερδύναμη σε μια αξιόπιστη πολιτική ένωση με κοινή εξωτερική πολιτική καθώς και πολιτική άμυνας και ασφάλειας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
