Υπάρχουν κάποιοι βουλευτές για τους οποίους δεν μαθαίνεις ποτέ τίποτα. Εκτός και αν παρακολουθείς το τοπικό κανάλι στην περιφέρεια εκλογής τους. Εκεί σίγουρα θα δεις μία γενναία κοινοβουλευτική παρέμβαση για θέματα τοπικού ενδιαφέροντος και ολόκληρο το πεντάλεπτο της ομιλίας τους σε κρίσιμη συζήτηση. Ας πούμε στις πρωινές ώρες, όταν ξεκινά η διαδικασία για την ψήφιση του προϋπολογισμού.
Πρόκειται για βουλευτές που δεν ενδιαφέρονται για χαρτοφυλάκια, ούτε διεκδικούν θέση στα πρωινά πάνελ. Απλώς επιδιώκουν να εξασφαλίζουν την επανεκλογή τους, να είναι πρώτοι στο χωριό και ας τους αγνοεί η πόλη. Είναι πρότυπα κομματικής πειθαρχίας. Αποστηθίζουν το καθημερινό non paper που εκδίδεται από το κόμμα και θα το μεταφέρουν κατά λέξη στη συνέντευξή τους προς το τοπικό ραδιόφωνο, ανάμεσα στις διαφημίσεις για γουρουνοπούλες στα κάρβουνα και θεριζοαλωνιστικά μηχανήματα. Και φυσικά σε όλες τις ψηφοφορίες θα βάλουν το δάχτυλο στο κουμπί που θα τους υποδείξει το κόμμα. Δεν θα διαβάσουν καν αυτό που ψηφίζουν. Δεν χρειάζεται, το γνωρίζουν από το κόμμα.
Δεν ξέρω τι ποσοστό αντιπροσωπεύουν στο σύνολο των εδρών του Κοινοβουλίου, αλλά αισθάνομαι ότι δεν είναι μικρό. Και λογικά θα αυξάνεται με κάθε νέα σύνθεση της Βουλής. Διότι έτσι λειτουργεί στη χώρα μας ο κοινοβουλευτισμός. Η ατομική πρωτοβουλία του βουλευτή περιορίζεται στα επουσιώδη θέματα, κυρίως σε εκείνα που αφορούν τον τόπο εκλογής του. Κατά τα λοιπά, οφείλουν να υπηρετούν ως πιστοί και συνεπείς υπάλληλοι το κόμμα με το οποίο εκλέγονται. Για τα «δύσκολα» υπάρχουν οι φίρμες, τα προβεβλημένα στελέχη που κατέχουν χαρτοφυλάκια, κανονικά ή σκιώδη, εκλέγονται σε μεγάλες περιφέρειες και διατηρούν καλές σχέσεις με τα μέσα ενημέρωσης.
Οταν, λοιπόν, ο κοινοβουλευτισμός λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο, επιλογές όπως αυτή που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Μιθριδάτη, δεν πρέπει να εκπλήσσουν. Ναι, ελέγχεται για σεξιστικό και ομοφοβικό λόγο. Ναι, η τελευταία καλλιτεχνική κατάθεσή του ήταν εξόχως τοξική. Ε, και; Εδώ έκαναν συγκυβέρνηση με τον Καμμένο και είχαν υπουργό τον Χαϊκάλη. Στον Μιθριδάτη θα κολλήσουν; Κανένας δεν περιμένει από τον κάθε Μιθριδάτη να έχει λόγο και άποψη πάνω στα κρίσιμα θέματα της κοινωνίας. Για αυτή τη δουλειά υπάρχει το κόμμα. Ούτε θεωρούν τον λόγο του προκλητικό. Σε λίγο θα είναι αποδεκτό να εκφράζεσαι όπως γράφουν στο Twitter. Ο άνθρωπος είναι για να μαζέψει κανέναν σταυρό από την πιτσιρικαρία, άντε να κάνει και κανένα μπάχαλο στο πάνελ, κλείνοντας το μάτι προς το αντισυστημικό ακροατήριο.
Με όλα τα υπόλοιπα, τα σοβαρά και τα σπουδαία, θα ασχοληθούν οι έμπειροι κοινοβουλευτικοί, οι επαγγελματίες της πολιτικής. Ο Μιθριδάτης θα μπει στη Βουλή για να εισπράξει τον μισθό του, να πάρει αυτοκίνητο και αστυνομικό φρουρό – ναι, αυτός που, κατά βάση, έχει χτίσει το προφίλ του με αντιεξουσιαστικό λόγο. Μην αρχίσουμε να μετράμε τώρα ποιοι κατά καιρούς έχουν περάσει το κατώφλι της Βουλής, γιατί θα μας κυριεύσει η απελπισία και θα είναι χωρίς λόγο. Η κοινοβουλευτική λειτουργία στην Ελλάδα είναι σε μεγάλο βαθμό προσχηματική, με τους βουλευτές να συναλλάσσονται με το κόμμα. Προσφέρουν σταυρούς και πειθαρχία και απολαμβάνουν τα προνόμια του βουλευτή.
Συνεπώς όσοι σοκάρονται τώρα με την επιλογή του Μιθριδάτη και την ενδεχόμενη είσοδό του στη Βουλή, ας μην παριστάνουν τις τροφίμους παρθεναγωγείου που μια σκοτεινή νύχτα αντίκρισαν τον επιστάτη γυμνό. Οσο η δημόσια σφαίρα τέμνεται όλο και περισσότερο με τη showbiz και την κουλτούρα της εικόνας και του Twitter, τόσο τα κόμματα θα κάνουν αντίστοιχες επιλογές. Αν ο Μιθριδάτης μπει στη Βουλή, σε έναν μήνα δεν θα ασχολείται κανένας μαζί του, εκτός και αν το επιδιώξει ο ίδιος. Αλλά τότε θα είναι σαν να προκαλεί την τύχη του. Το πιθανότερο, λοιπόν, είναι να απολαύσει τον μισθό, το αυτοκίνητο και τον αστυνομικό φρουρό. Και η παρουσία του στην πολιτική μπορεί να καταγραφεί αν χαράξει επάνω στο έδρανο καμιά ευφάνταστη ρίμα.
