Το μεγάλο ερώτημα των τελευταίων ημερών για το πού θα κατευθυνθούν εκλογικά όσοι σήμερα επιλέγουν στις δημοσκοπήσεις το κόμμα Ελληνες, στην περίπτωση που απαγορευτεί τελικά η συμμετοχή του στην εκλογική διαδικασία, προσώρας δεν έχει μια ικανοποιητική και εμπεριστατωμένη απάντηση.
Ισως είναι πιο εύκολο να σκεφτούμε κατ’ αρχάς πού υπάρχουν μικρότερες πιθανότητες να κατευθυνθούν οι συγκεκριμένοι ψηφοφόροι και για να κάνουμε αυτή την άσκηση θα επιχειρήσουμε να περιγράψουμε το προφίλ αυτών των εκλογέων.
Στη μεγάλη τους πλειοψηφία είναι άνδρες ηλικίας έως 40 ετών, ιδιωτικοί υπάλληλοι, ως επί το πλείστον χαμηλά αμειβόμενοι, που εμφορούνται από έντονο αντιευρωπαϊσμό και μεγάλο έλλειμμα εμπιστοσύνης προς τη λειτουργία και τους θεσμούς του δημοκρατικού πολιτεύματος. Σημείο αναφοράς τους αποτελούν αυταρχικοί ηγέτες στα πρότυπα του προέδρου Πούτιν, ενώ θεωρούν τη χρήση βίας ως ένα θεμιτό εργαλείο για την τιμωρία των πολιτικών υπευθύνων της οικονομικής εξαθλίωσης της χώρας. Ψηλά στην ατζέντα τους βρίσκεται η αντιμεταναστευτική ρητορική, η οποία εδράζεται στη θεωρητική προσέγγιση που ευδοκιμεί σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες περί προστασίας των γηγενών ευρωπαϊκών και χριστιανικών λαών απέναντι στην ισλαμοποίηση της Γηραιάς Ηπείρου που θεωρούν ότι κατευθύνεται από συγκεκριμένα κέντρα εξουσίας.
Οι πάλαι ποτέ ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής και σήμερα του κόμματος Κασιδιάρη δεν είναι οι παραπλανημένοι πολίτες του 2012 που μέσα σε ένα περιβάλλον έντονης αντισυστημικότητας είχαν κάνει μια επιλογή, μη γνωρίζοντας ακριβώς το περιεχόμενο και τις ιδεολογικές καταβολές του κόμματος που ψήφιζαν. Είναι συνειδητοποιημένοι, σε μεγάλο βαθμό οπαδοί φασιστικών αντιλήψεων που εκκινούν από την 4η Αυγούστου και φτάνουν έως τον εξωραϊσμό της ελληνικής δικτατορίας, πιστεύουν στη στρατοκρατική οργάνωση της κοινωνικής ζωής και έχουν φετιχοποιήσει τη βία ως καθημερινή πρακτική.
Ποιο από τα κόμματα, λοιπόν, που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο ελληνικό Κοινοβούλιο μπορεί να υποδεχτεί ψηφοφόρους με το παραπάνω προφίλ; Μάλλον κανένα. Η ΝΔ μετά και τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποτελεί επιλογή για τους ψηφοφόρους του κόμματος Κασιδιάρη. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει πλέον ένα κυβερνητικό συστημικό κόμμα, ενώ το ΠαΣοΚ θεωρείται από μια μεγάλη μερίδα του συγκεκριμένου κοινού ως ο βασικός υπαίτιος του εκμαυλισμού της ελληνικής κοινωνίας. Το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ25 απορρίπτονται ως εκφραστές της μαρξιστικής θεώρησης, που αποτελεί το βασικό ιδεολογικό τους αντίπαλο, ενώ και η ρητορική της Ελληνικής Λύσης φαντάζει πολύ ήπια και αρκετά συμβιβασμένη σε σχέση με τις επιδιώξεις και την πολιτική στόχευση της εξτρεμιστικής Δεξιάς.
Η μόνη λογική κατεύθυνση φαντάζουν σχηματισμοί της περιθωριακής Δεξιάς με ισχυρή αντιμεταναστευτκή ατζέντα, τα οποία όμως κινούνται σε πολύ χαμηλά εκλογικά ποσοστά και ως εκ τούτου δεν εξυπηρετούν τις στοχεύσεις του αρχηγού Ηλ. Κασιδιάρη, ο οποίος θα προσπαθήσει να κατευθύνει το κοινό του προς μια συγκεκριμένη επιλογή, έτσι ώστε να μην υπάρξει κατακερματισμός των ακροδεξιών δυνάμεων, αλλά αυτές να εκφραστούν ενιαία επιβεβαιώνοντας τη δυναμική και συντεταγμένη παρουσία τους στο ελληνικό πολιτικό σύστημα.
Ο κ. Αντώνης Παπαργύρης είναι διευθυντής ερευνών GPO.
