Το δις εξαμαρτείν ου λαού σοφού. Στην περίπτωση όμως του αμερικανικού λαού δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι πρόκειται για αμαρτία ή, ακόμα χειρότερα, για έλλειψη σοφίας. Η απόφαση της πραγματικά μεγάλης πλειοψηφίας είναι συνειδητή: ο Ντόναλντ Τραμπ επιστρέφει στον Λευκό Οίκο. Με απόλυτα δημοκρατικό τρόπο, τις εκλογές, αντί για την τραμπ-ούκικη και αιματοβαμμένη εισβολή από τα παράθυρα στο Καπιτώλιο των αλλοπρόσαλλων υποστηρικτών του στις 6 Ιανουαρίου 2021.
Οι τωρινοί υποστηρικτές του δεν πηγάζουν μόνο από τις δεξαμενές με τους αντισυστημικούς και τους ευκολόπιστους. Λατίνοι, μαύροι, επί χρόνια Δημοκρατικοί, εργατική και μεσαία τάξη, αγρότες και επενδυτές κρυπτονομισμάτων, αλλά και billionaires σαν τον Ιλον Μασκ ή ακτιβιστές σαν τον συνιδρυτή του Black Lives Matter, τάχθηκαν στο πλευρό του Τραμπ.
Γιατί; Γιατί να θέλει ο αμερικανικός λαός έναν απολυταρχικό, σοβινιστή και ρατσιστικών παραληρημάτων πρόεδρο για δεύτερη φορά; Πώς γίνεται να μην επικράτησε η Δημοκρατική, χαμογελαστή και συμπεριληπτική εισαγγελέας Κάμαλα Χάρις; Γιατί αυτές οι εκλογές έγιναν στις ΗΠΑ, όχι στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ή στο ΝΑΤΟ. Εκεί θα κέρδιζε η Κάμαλα, όπως και στις Βρυξέλλες.
Στις ΗΠΑ ψηφίζουν οι Αμερικανοί και όχι μόνο όσοι ζουν στα προάστια της Ουάσιγκτον και της Νέας Υόρκης. Οσοι επηρεάστηκαν πραγματικά από την οικονομική πολιτική του Τζο Μπάιντεν, όσοι θεωρούν ότι δεν είναι καλεσμένοι στο πάρτι των ελίτ και εκείνοι που πιστεύουν ότι η χώρα τους οδεύει εδώ και χρόνια προς τον λάθος δρόμο, είδαν στον Τραμπ τον αντι-ήρωά τους ή, για να λέμε την αλήθεια, τους έκανε να τον δουν. Τους είπε όσα ήθελαν να ακούσουν και τους υποσχέθηκε όσα ζητούν εδώ και καιρό. Οπως έλεγε και ένα διαφημιστικό σποτ του, «Kamala is for they/them, Trump is for you».
Οσο ο Τραμπ έχτιζε σε κάθε σημείο των Διχασμένων Πολιτειών το αφήγημα ότι είναι η καλύτερη λύση στα προβλήματα των Αμερικανών, η Κάμαλα Χάρις προσπαθούσε να βρει μια δική της πολιτική θεωρία, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία και σίγουρα όχι με την απαιτούμενη αυτοκριτική για τη Δημοκρατική περίοδο που ολοκληρωνόταν με αβέβαιη την επιστροφή της (της πραγματικής δημοκρατίας γενικότερα).
Ελάχιστες μέρες πριν ξυπνήσει ο μέσος Αμερικανός να πάει στην κάλπη, απάντησε σε σχετική ερώτηση ότι δεν της έρχεται τίποτα στο μυαλό που θα έπρεπε να αλλάξει από τη θητεία του Μπάιντεν, παγώνοντας τον χρόνο και το κοινό.
Οπως λένε και στο Ντέλαγουερ, shit happens.
