Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα στην οποία οι Αρχές δεν έχουν ακόμη καταφέρει να αντιμετωπίσουν τη μάστιγα των ανασφάλιστων οχημάτων που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, προφανώς και δεν αποτελεί προτεραιότητα η σκέψη για το πού καταλήγουν οι μπαταρίες εξηλεκτρισμένων οχημάτων αν αυτά εμπλακούν σε ατύχημα και η ασφαλιστική εταιρεία θεωρήσει ασύμφορη την επισκευή τους. Εκτός Ελλάδας ωστόσο το πρόβλημα είναι όχι μόνο υπαρκτό – λόγω και της ταχύτερης ανάπτυξης της ηλεκτροκίνησης εκεί – αλλά και ικανό να ναρκοθετήσει τον ρόλο αυτής της τεχνολογίας στη μείωση των εκπομπών αέριων ρύπων διαταράσσοντας ταυτόχρονα αυτό που ονομάζεται «κυκλική οικονομία» στο πεδίο της κινητικότητας.
Το πρόβλημα εντοπίζεται αρχικά στην αδυναμία αξιολόγησης της κατάστασης μιας μπαταρίας μετά από την παραμικρή σύγκρουση αν η εταιρεία που την κατασκευάζει δεν παρέχει πλήρη πρόσβαση στα δεδομένα του προϊόντος της. Εχει λοιπόν παρατηρηθεί ότι ακόμα και επισκευάσιμες μπαταρίες όπως αυτές που διαφημίζουν ότι χρησιμοποιούν πολλές αυτοκινητοβιομηχανίες, στην πράξη καταλήγουν σε μονάδες ανακύκλωσης – όπου αυτές υπάρχουν – καθώς αν δεν υπάρχουν σαφείς διαδικασίες για την πλήρη και ασφαλή επισκευή τους, αρκετές ασφαλιστικές εταιρείες στο εξωτερικό θέτουν εκτός κυκλοφορίας εξηλεκτρισμένα οχήματα που έχουν εμπλακεί σε ατύχημα αρνούμενες να τις αντικαταστήσουν λόγω κόστους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
