Ηθελα να ήξερα ποια ακριβώς θα ήταν τα συναισθήματα, η άποψη του αξιότιμου Προέδρου της Δημοκρατίας, αν μια κακοτυχία, ένα στραβοπάτημα, ένα μικρό λαθάκι, αναδείκνυε νικητή στον τελικό του Λονδίνου τον αντίπαλο του Στέφανου Τσιτσιπά, Ντόμινικ Τιμ. Τόσο χρειαζόταν άλλωστε, κάτι ελάχιστο, για να αλλάξει χέρια το κύπελλο. Κι αφού ο Αυστριακός θα είχε αποδείξει, κατά τη λογική Παυλόπουλου, διά της νίκης του την εθνική του ανωτερότητα, με ποια λόγια άραγε θα συνέχαιρε τον δικό μας; ‘Η μήπως η Προεδρία θα σιωπούσε μουδιασμένη, καθώς ο έλληνας πρωταθλητής ως δεύτερος δεν θα είχε αποδείξει «την αδάμαστη θέλησή του», ούτε θα είχε αποδείξει στο «παγκόσμιο αθλητικό, και όχι μόνο, στερέωμα τι σημαίνει Ελλάδα και τι σημαίνει πραγματικός Ελληνας»!
Ο ορισμός για τον «πραγματικό Ελληνα» δόθηκε επιτέλους από επίσημα θεσμικά χείλη: είναι ένας σπουδαίος τενίστας, γιος μιας Ρωσίδας και ενός συμπατριώτη μας που προπονείται, ζει και φορολογείται στο εξωτερικό, ο οποίος κέρδισε στο τάι μπρέικ ένα από τα δεκάδες εφετινά τουρνουά. Απλώς τώρα πήρε χαμπάρι η Προεδρία τι σημαίνει Τσιτσιπάς και αντέδρασε με μια εθνικοπατριωτική ρητορική που αναπαράγει άκρως επικίνδυνα κλισέ για την Ελλάδα και τους Ελληνες. Πολλοί σοβαροί αναλυτές ήδη επισημαίνουν ότι φράσεις όπως «τι σημαίνει Ελλάδα και πραγματικός Ελληνας» φλερτάρουν ευθέως με έναν αχρείαστο εθνικισμό.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
