Γιατί με τον Νίκο
Οι εκλογές για την ανάδειξη της ηγεσίας του ΠαΣοΚ – Κινήματος Αλλαγής, αναμφισβήτητα, παρήγαγαν προστιθέμενη αξία για το Κίνημα, όχι μόνο σε επίπεδο ποσοτικό, με τη συμμετοχή 303.000 πολιτών και την εγγραφή νέων μελών και φίλων, αλλά και σε επίπεδο πολιτικό: Οι έξι υποψηφιότητες ανέπτυξαν ιδιαίτερη δυναμική όχι μόνο στις κάλπες, αλλά κυρίως πριν από αυτές.
Με περιοδείες σε κάθε γωνιά της χώρας και με αθρόα παρουσία κόσμου στις συγκεντρώσεις τους, συμμετείχαν όλοι σε μια συντεταγμένη διαδικασία, μέσα σε κλίμα πολιτικού πολιτισμού.
Σήμερα, που οι κάλπες ανοίγουν για μία ακόμα φορά, το διακύβευμα παραμένει ισχυρό. Η ενότητα και η πολιτική αυτονομία είναι αρετές που δεν μπορούν και δεν πρέπει να αμφισβητηθούν.
Το ΠαΣοΚ έχει επιστρέψει στο προσκήνιο, περνώντας με επιτυχία τις «Συμπληγάδες» για να βρεθεί στην ανοικτή θάλασσα.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης εγγυήθηκε και εμβάθυνε την αυτονομία του χώρου, σε μια αδιάλειπτη συνέχεια από την αείμνηστη Φώφη Γεννηματά.
Με αντοχή, σχέδιο και ακόμα περισσότερη δουλειά, καλείται πλέον να διαμορφώσει μια αξιόπιστη κυβερνητική εναλλακτική, απέναντι στη ΝΔ.
Με μια προγραμματική βάση που θα ενώνει προοδευτικούς και δημοκράτες πολίτες και πέρα από τα «τείχη» του κόμματος. Θα εμπνέει μέσα από προτάσεις και μεταρρυθμίσεις, μέσα από ρήξεις με συμφέροντα και νοοτροπίες που κρατούν τη χώρα στο χθες. Χωρίς μεγάλα λόγια και αόριστα συνθήματα.
Το μήνυμα άλλωστε της βάσης σε αυτές τις πρώτες εκλογές ήταν σαφές: διόρθωση, όχι αλλαγή, πορείας. Με ακόμα πιο ανοικτό βήμα, με πιο τολμηρό πολιτικό λόγο, με ακόμα πιο συμπεριληπτικό και συμμετοχικό σχήμα και με όλες τις αναγκαίες τομές για την αντιμετώπιση οργανωτικών και επικοινωνιακών αδυναμιών.
Αλλά χωρίς να αλλάζει ο προσανατολισμός, ο στόχος, να δουλέψουμε ακόμα περισσότερο, για τους συλλογικούς μας στόχους.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης εγγυήθηκε και εμβάθυνε την αυτονομία του χώρου, σε μια αδιάλειπτη συνέχεια από την αείμνηστη Φώφη Γεννηματά. Εγιναν λάθη; Προφανώς, όχι όμως τέτοια που να κοστίζουν την πολιτική ταυτότητα του Κινήματος.
Το ΠαΣοΚ – Κίνημα Αλλαγής δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ κόμμα «φοβικό». Οση πίεση κι αν του ασκήθηκε από διάφορα κέντρα εξουσίας, όση αμφισβήτηση κι αν δέχτηκε.
Υψωσε φωνή και ανάστημα απέναντι σε μια καθεστωτικού χαρακτήρα κυβέρνηση, μίλησε πρώτο για ολιγοπώλια και αισχροκέρδεια, για την ανάγκη εφαρμογής πολιτικών για φορολογική δικαιοσύνη και ενεργειακή δημοκρατία.
Επέμεινε στην υπεράσπιση της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου, αφαιρώντας το δήθεν «φιλελεύθερο» προσωπείο της ΝΔ. Μίλησε για την πραγματική Αλλαγή, που δεν ήταν ποτέ εσωκομματικό σύνθημα, αλλά πολιτική συνθήκη, με κοινωνικό περιεχόμενο. Για κοινωνική δικαιοσύνη, άμβλυνση των ανισοτήτων, βελτίωση της ζωής των πολλών.
Από τη Δευτέρα το πρωί, με ενότητα, συνέπεια στις ιδέες μας, πίστη στις θέσεις μας, συνεχίζουμε, όλοι μαζί κι ακόμα περισσότεροι, για ένα ΠαΣοΚ πιο δυνατό, για το καλό της χώρας και των πολιτών.
Γιατί με τον Χάρη
Οι εσωκομματικές εκλογές του ΠαΣοΚ φτάνουν προς το τέλος τους. Η συμμετοχή 300.000 μελών και φίλων απέδειξε από μόνη της ότι η εκλογική διαδικασία είχε νόημα, είχε λόγο ύπαρξης, η κοινωνική βάση της παράταξης ανταποκρίθηκε και έγινε μέρος της νέας δυναμικής που οφείλει από αύριο να αναπτύξει ξανά το ΠαΣοΚ στην κοινωνία. Αυτή, εξάλλου, είναι και η βασική παρακαταθήκη για όποιον τελικά επικρατήσει στη διαδικασία εκλογής.
Ο πρώτος γύρος των εκλογών ολοκληρώθηκε, αξιολογώντας έξι διακριτές προτάσεις για την πορεία και την προοπτική της παράταξης και του χώρου. Μία εν ενεργεία και πέντε εναλλακτικές αυτής. Η συζήτηση, σήμερα, θα μπορούσε να αφορά τη σχετικοποίηση της άθροισης των πέντε έναντι του ενός, αλλά προσωπικά δεν θα μείνω σε αυτό. Θα πω απλώς ότι από τις πέντε προτάσεις που εξέφρασαν διακριτά αιτήματα αλλαγής ηγεσίας – το καθένα με το δικό του πολιτικό αφήγημα, τα δικά του κριτήρια, οπτική και επιχειρηματολογία – την περασμένη Κυριακή επελέγη εκείνη που θα εκφράσει το αίτημα αυτό στον δεύτερο γύρο των εκλογών.
Και τώρα, λοιπόν, καλούμαστε να επιλέξουμε. Αλλά πριν φτάσουμε εκεί, σας καλώ να γυρίσουμε τον χρόνο λίγο πίσω. Πάμε στον περασμένο Ιούνιο, λίγο μετά τις ευρωεκλογές. Να θυμηθούμε το συναίσθημα του δημοκρατικού και προοδευτικού κόσμου, όχι του στελεχικού δυναμικού, αλλά της απλής κοινωνικής μας βάσης.
Ενα αίσθημα προβληματισμού, απότοκο της τρίτης θέσης, της εκ των προτέρων δηλωθείσας «αρμοδίως» ως πολιτικής ήττας, και ένα ερώτημα: Μας φτάνει μέχρι εδώ; Μας αρκεί να συμβιβαζόμαστε με μια παράταξη χαμηλών προσδοκιών που αδυνατεί να απαντήσει με όρους ρεαλιστικής προοπτικής εφαρμογής της πολιτικής της πρότασης στις υπαρκτές αγωνίες της πραγματικής κοινωνίας; Ή ακόμα πιο απλά: Μπορούμε να πάμε καλύτερα;
Η εκλογική διαδικασία προκηρύχθηκε για να απαντήσει ακριβώς στο τελευταίο ερώτημα. Οχι απλώς μπορούμε να πάμε καλύτερα, είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε. Οφείλουμε να ανταποκριθούμε στην ιστορική ανάγκη να καλύψουμε το διττό κενό που υπάρχει σήμερα στο πολιτικό μας σύστημα.
Μπορούμε να διατυπώσουμε μια πρόταση με γωνίες και αιχμές που θα συνδέσει και πάλι το ΠαΣοΚ με δυνάμεις της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Ελλειμμα συντεταγμένης αξιωματικής αντιπολίτευσης που θα ελέγχει και θα οριοθετεί αποτελεσματικά μια διακυβέρνηση με έκδηλα προβληματικό πρόσημο και προτεραιότητες, και, από την άλλη, έλλειμμα πειστικής εναλλακτικής αντιπρότασης διακυβέρνησης, που θα δίνει ξανά ελπίδα σε μια κοινωνία που ακροβατεί στα όρια της παραίτησης.
Αν θυμηθούμε το ερώτημα της αρχής, τότε μπορούμε εύκολα και απλά να οδηγηθούμε στην απάντηση του τέλους. Μπορούμε καλύτερα. Μπορούμε ως παράταξη, μπορούμε ως κοινωνία, μπορούμε ως χώρα.
Μπορούμε να διατυπώσουμε μια πρόταση με γωνίες και αιχμές που θα συνδέσει και πάλι το ΠαΣοΚ με δυνάμεις της κοινωνικής πλειοψηφίας. Μπορούμε να διαμορφώσουμε ξανά ένα ανοιχτό και δημοκρατικό κόμμα, ως φορέα ιδεών που θα προάγει τη συλλογικότητα, την έννοια του «εμείς» έναντι του «εγώ». Μπορούμε να συγκεράσουμε τα δύο με τη διεισδυτικότητα της ηγεσίας σε κοινωνικά ακροατήρια ευρύτερα, εκτός των στενών κομματικών τειχών.
Μπορούμε να πούμε πειστικά ότι έχουμε μπροστά μας μία ευκαιρία ακόμα. Για αυτή την ευκαιρία ψήφισαν την Κυριακή 300.000 άνθρωποι, για αυτή την αγωνία και την ελπίδα σηκώθηκαν από τον καναπέ τους. Για αυτή την ευκαιρία αποφασίζουμε την Κυριακή. Για την αλλαγή απέναντι στη στασιμότητα, για την ευκαιρία της παράταξης, για την ευκαιρία της χώρας. Ας την κάνουμε πράξη.
Ο κύριος Δημήτρης Μάντζος είναι βουλευτής Επικρατείας, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠαΣοΚ – ΚΙΝΑΛ.
Ο κύριος Μανώλης Χριστοδουλάκης είναι βουλευτής του ΠαΣοΚ – ΚΙΝΑΛ.
