Με την πρωτοβουλία του Δικηγορικού Συλλόγου της Αθήνας να αναδείξει πραγματικά προβλήματα σε δικαστήρια σχετικά με την προσβασιμότητα ατόμων με αναπηρία μόνο να συμφωνήσει μπορεί κανείς, καθώς η κατάσταση που επικρατεί σε υποδομές της Δικαιοσύνης μόνο σε δικαστικά κτίρια δεν ανταποκρίνεται.

Η επίσκεψη του προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Δημήτρη Βερβεσού με δικηγόρους που αντιμετωπίζουν κινητικά προβλήματα ή προβλήματα όρασης στο δικαστικό κτίριο όπου στεγάζονται τα δικαστήρια στο Περιστέρι (από τους μεγαλύτερους δήμους της χώρας) κατέδειξε την παντελή έλλειψη σχετικών διευκολύνσεων, όχι μόνο για άτομα που έχουν αναπηρίες αλλά και για ηλικιωμένους, τραυματισμένους ή εγκύους.

Η περίπτωση του δικαστηρίου στο Περιστέρι, το οποίο πια με τον νέο δικαστικό χάρτη είναι πρωτοδικείο και όχι ειρηνοδικείο, με ό,τι αυτό σημαίνει για την αύξηση των πολιτών που εξυπηρετούνται σε αυτό, δυστυχώς δεν είναι η μόνη.

Η Δικαιοσύνη, όχι μόνο στην επαρχία αλλά και στις μεγάλες πόλεις, και της Αθήνας μη εξαιρουμένης, στεγάζεται σε κτίρια που δεν θυμίζουν πολλές φορές δικαστήρια ή έχουν τέτοιες ελλείψεις που μόνον από τύχη δεν έχουν συμβεί σοβαρά ατυχήματα.

Τα δικαστήρια του Πειραιά για παράδειγμα, ποινικά και πολιτικά, όπου ακόμα στεγάζονται οι σχετικές υπηρεσίες, πριν να λειτουργήσει το νέο δικαστικό μέγαρο το οποίο για να γίνει πέρασε από σαράντα κύματα, είναι ντροπή για την εικόνα της Δικαιοσύνης.

Σε μια πολυκατοικία δεκαετιών με εξαιρετικά προβληματικές υποδομές μπαινοβγαίνουν καθημερινά χιλιάδες πολίτες, δικηγόροι, διάδικοι, υπάλληλοι και δικαστές, σε ένα κτίριο ακατάλληλο, που κανονικά θα όφειλε να έχει κλείσει χθες.

Η κατάσταση από πλευράς υποδομών, όμως, δεν είναι ιδανική ούτε στην Αθήνα, όπου στο εφετείο μόλις τελευταία, για παράδειγμα, με πρωτοβουλία της διοίκησής του δημιουργήθηκε ιατρείο, ενώ στα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων οι ελλείψεις σε υποδομές είναι ορατές και γνωστές σε όσους – που είναι χιλιάδες – μπαινοβγαίνουν καθημερινά.

Ακόμα και τα ανώτατα δικαστήρια, για παράδειγμα το Συμβούλιο της Επικρατείας που τώρα το κτίριο επί της οδού Πανεπιστημίου επισκευάζεται, στεγάζονται σε κτίρια με προβλήματα υποδομών τα οποία σε κάθε περίπτωση απέχουν από την εικόνα ενός σύγχρονου δικαστηρίου.

Οι όποιες προσπάθειες των τελευταίων ετών δεν έχουν αναστρέψει την αρνητική εικόνα της Δικαιοσύνης σε ό,τι αφορά τις υποδομές, ενώ γενικά πολλά δικαστήρια στεγάζονται σε κτίρια που δεν θυμίζουν καν δικαστήριο, όπως συνήθως συμβαίνει με διοικητικά δικαστήρια, τα οποία, ειδικά σε πολλές επαρχιακές πόλεις, λειτουργούν σε πολυκατοικίες με υποδομές ακατάλληλες και προβληματικές.

Η Δικαιοσύνη, που έχει προβλήματα λειτουργίας κυρίως σε ό,τι αφορά την απόδοσή της και τον χρόνο έκδοσης των αποφάσεων, προβλήματα που ασκούν επιρροή στην οικονομία, στις επενδύσεις και στην αξιολόγηση της χώρας μας από διεθνείς φορείς, δεν μπορεί να λειτουργεί σε κτίρια ακατάλληλα, ούτε σε πολυκατοικίες, ούτε με υποδομές που δεν προσφέρουν ασφάλεια, πρόσβαση σε όλους και δεν προσφέρονται για δικαστήρια.

Το κόστος μπορεί να είναι μεγάλο και οι ελλείψεις στις υποδομές της Δικαιοσύνης, δυστυχώς, πολλές. Ομως κάτι πρέπει να γίνει. Κυρίως για τα άτομα με αναπηρία για τα οποία πρόσφατα έχουν ψηφιστεί – και πολύ σωστά – νόμοι για τη διευκόλυνση της ζωής τους και της εξέλιξής τους.