Η Ελλάδα φαίνεται να έχει βυθιστεί σε μια δημόσια συζήτηση για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων. Αυτό που θα έπρεπε να είναι προφανές σε οποιονδήποτε, ότι δηλαδή οι άνθρωποι πρέπει να μπορούν να επιλέγουν ποιον θα αγαπήσουν και πώς θα ζήσουν, φαίνεται να έχει μετατραπεί σε κεντρικό ζήτημα, ενώ θα έπρεπε να συζητάμε ζητήματα θεμελιώδη για την κοινωνία μας, όπως το πώς να προωθήσουμε την καινοτομία, την ανάπτυξη, την ευημερία και τη βιωσιμότητα. Γιατί συνδέω αυτά τα θέματα; Επειδή είναι άρρηκτα συνδεδεμένα: μόνο οι ελεύθερες κοινωνίες μπορούν να προσφέρουν γνήσια ευημερία. Οι διακρίσεις και η ηθικολογία σχετικά με τις επιλογές των άλλων, όταν αυτές δεν βλάπτουν κανέναν, οδηγούν σε κοινωνίες που κοιτάζουν προς τα μέσα και δεν μπορούν να προοδεύσουν. Τα παραδείγματα περισσεύουν στον κόσμο γύρω μας.
Ας ξεκινήσουμε με εκείνο που φαίνεται πιο εύκολο: τον γάμο ομοφύλων. Ο γάμος, είτε πολιτικός είτε θρησκευτικός, είναι ουσιαστικά μια σύμβαση που θέτει τους κανόνες της συμβίωσης, του χωρισμού, της κληρονομιάς και της ανατροφής των παιδιών. Δεν υπάρχει καμία λογική αιτία να περιοριστεί το προνόμιο αυτής της σύμβασης μόνο στα ετερόφυλα ζευγάρια. Σε μια ελεύθερη κοινωνία οι άνθρωποι πρέπει να μπορούν να επιλέγουν με ποιον θέλουν να ζήσουν και πώς. Δεν πρέπει να κάνουμε διακρίσεις μόνο και μόνο επειδή ορισμένα τμήματα της κοινωνίας, συχνά υποκινούμενα από τη θρησκοληψία τους, επικρίνουν ορισμένους τύπους σχέσεων των οποίων η ύπαρξη δεν βλάπτει κανέναν. Οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις πρέπει να υπόκεινται στους ίδιους κανονισμούς με όλες τις άλλες σχέσεις. Η Ελλάδα δεν είναι θεοκρατία και πολιτισμικά είναι η γενέτειρα του δυτικού πολιτισμού. Οι διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού πρέπει να είναι εξίσου αποκρουστικές με τις διακρίσεις λόγω φύλου ή φυλής. Γιατί να στερηθεί ένας ομοφυλόφιλος τα προνόμια που έχουμε όλοι; Πώς είναι δυνατόν η Ιρλανδία, μια από τις πιο συντηρητικές χώρες της Ευρώπης που κυριαρχούνταν από την Καθολική Εκκλησία, να επιτρέπει πλέον γάμους ομοφύλων και να έχει ομοφυλόφιλο πρωθυπουργό ενώ η Ελλάδα εξακολουθεί να βρίσκεται σε συζήτηση για αυτά τα θέματα;
Τώρα ας στραφούμε στο θέμα της τεκνοθεσίας. Τα παιδιά χρειάζονται ένα περιβάλλον φροντίδας και αγάπης για να αναπτυχθούν σωστά. Τα ζευγάρια ομοφύλων που σχηματίζουν οικογένεια μπορούν να παρέχουν ένα τέτοιο περιβάλλον όσο και οποιοσδήποτε άλλος. Αυτό θα πρέπει να είναι προφανές για τον οποιονδήποτε, αλλά αν χρειάζεστε στοιχεία δείτε απλά το παράδειγμα των ΗΠΑ. Οταν οι άνθρωποι επιθυμούν να υιοθετήσουν, περνούν από μια εξαντλητική διαδικασία για να αποδείξουν την καταλληλότητά τους. Ο σεξουαλικός τους προσανατολισμός δεν έχει καμία σχέση με την ικανότητα να φροντίζουν και να αγαπούν. Η ξαφνική εστίαση στο αν τα ομόφυλα ζευγάρια μπορούν να μεγαλώσουν ένα παιδί ή όχι είναι εντελώς άστοχη όταν υπάρχουν πραγματικά προβλήματα. Φαίνεται να μη μας πειράζει που αγνοούμε τις καταστροφικές συνέπειες της φτώχειας στα παιδιά, αλλά ανησυχούμε για το αν ένα αγαπημένο γκέι ζευγάρι μπορεί να μεγαλώσει ένα παιδί! Αυτό βασίζεται μάλλον σε άστοχη ηθικολογία παρά σε οποιοδήποτε επιστημονικό επιχείρημα. Είναι καιρός η κοινωνία να επικεντρωθεί στα πραγματικά ζητήματα που σχετίζονται με την ανατροφή των παιδιών.
Η παρένθετη μητρότητα, οι δωρεές σπέρματος ή ωαρίων είναι όλα σημαντικά θέματα, αλλά οι προβληματισμοί που προκύπτουν δεν έχουν να κάνουν με το αν το ζευγάρι είναι ομόφυλο ή ετερόφυλο. Η κυβέρνηση πρέπει να καθορίσει ένα ρυθμιστικό πλαίσιο και να το εφαρμόσει σε όλους τους ανθρώπους και τα ζευγάρια με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Το βασικό ζήτημα είναι η ευημερία των παρένθετων μητέρων, ο κίνδυνος εκμετάλλευσης και η ανάγκη προστασίας τους.
Οι ελευθερίες που συνοδεύουν τη δυτική φιλελεύθερη δημοκρατία και τον καπιταλισμό δέχονται επίθεση παγκοσμίως. Η ευημερία και οι ελπίδες μας για το μέλλον βρίσκονται σε πραγματικό κίνδυνο. Πρέπει να επικεντρωθούμε στην προστασία και στην επέκταση των ελευθεριών. Αυτό συνεπάγεται να κατανοήσουμε ότι υπάρχει θέση για όλους στην ελεύθερη κοινωνία μας ενώ δεν υπάρχει χώρος για μίσος. Μια ελεύθερη και ανοιχτή κοινωνία οδηγεί στην ευημερία. Ας επεκτείνουμε λοιπόν τις ελευθερίες μας και ας διώξουμε κάθε είδους διακρίσεις από την κοινωνία μας.
Ο κ. Κώστας Μεγήρ είναι καθηγητής Οικονομικών και Διοίκησης στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ.
