Τα «όχι» στη ζωή είναι δύσκολο πράγμα. Τα όρια ακόμη δυσκολότερα και στην πολιτική εξαιρετικά σπάνια, δυσεύρετα και ως εκ τούτου άξια σεβασμού και θαυμασμού. Για τη διαχειριστική ικανότητα του Κώστα Καραμανλή, για τα παράγωγα της πολιτικής του αλλά και για την ερμηνεία των «χρησμών» του έχουν χυθεί μέσα στα χρόνια τόνοι μελάνι.
Ομως δύσκολα θα μπορούσε κανείς να γράψει ή να πει κάτι για την προσωπική του εντιμότητα αλλά και για την προσήλωσή του σε βασικές αξίες της δημοκρατίας. Από τον Αύγουστο και μετά, από τα Ανώγεια, μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών, ο Καραμανλής αποφάσισε να μην αφήνει πλέον κανένα περιθώριο «ερμηνειών» και ακόμη περισσότερο αποφάσισε να βάλει με πολύ καθαρό τρόπο τα όριά του. Αποφάσισε να μην παράσχει – με την παρουσία του – κανένα άλλοθι και καμία νομιμοποίηση σε όσα συνέβησαν ή σε όσα θα συμβούν. Ανάμεσα στις γραμμές της ανακοίνωσής του «φέγγει» πεντακάθαρα η διαφωνία του για την αντίληψη του τρόπου άσκησης εξουσίας από τη σημερινή ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, βάζοντάς τη σχεδόν σε αντιδιαστολή με τις αρχές της παράταξης που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Στη λιτή ανακοίνωσή του είναι ξεκάθαρη η πρόθεσή του να πάρει κάθε δυνατή απόσταση από τη σημερινή ηγεσία του κόμματός του, ενώ αντιθέτως από την άλλη πλευρά έγινε μια ξεκάθαρη προσπάθεια να διατηρηθεί «ζωντανή» η σύνδεση με εκείνον που πολλοί χαρακτηρίζουν «εγγυητή της παράταξης». Τι άλλο όμως μπορούσε να κάνει ο Καραμανλής; Να ρίξει τον Μητσοτάκη; Πώς, μέσω πίεσης διά των καραμανλικών βουλευτών; Δεν θα το έκανε αυτό. Aυτό που μπορούσε όμως να κάνει και το έκανε ήταν να συμβολίσει πράγματα μέσα από τη δική του προσωπική στάση.
Σε πείσμα πολλών που στο πλαίσιο της γνωστής δολοφονίας χαρακτήρων έχουν επιχειρήσει να τον «κοντύνουν» χαρακτηρίζοντάς τον ράθυμο και πόσα άλλα, ο Καραμανλής προφανώς είναι ένας ευφυής και έμπειρος πολιτικός που έχει απόλυτη επίγνωση του βάρους της ενέργειάς του αλλά και των συνεπειών της. Δεν του ξέφυγε δηλαδή η ανακοίνωση. Ξέρει πολύ καλά ότι κάποιος θα πρέπει να δώσει μια ικανοποιητική απάντηση στο απλό ερώτημα «Γιατί αποχωρεί ΤΩΡΑ ο Καραμανλής;». Το ερώτημα απλό… η απάντηση θέλει θάρρος. Ξέρει ότι με την αποχώρησή του φέρνει ξανά στην επιφάνεια την υπόθεση των υποκλοπών. Επίσης για όλους εκείνους που του χρεώνουν «σιωπή» είναι ίσως γιατί έχουν συνηθίσει σε λόγια και όχι σε πράξεις. Αυτή τη φορά όμως με μια πράξη τα είπε όλα μαζεμένα… Η απόφαση Καραμανλή είναι βαθιά «παραταξιακή». Chapeau, λοιπόν, κύριε Καραμανλή.
