West Wing, House of Cards, Borgen, αλλά και το σπαρταριστό και πάντα επίκαιρο Yes minister/prime minister. Καημό το ‘χαμε τόσα χρόνια να δούμε κι εδώ ένα ωραίο πολιτικό σίριαλ. Να δούμε κι εμείς σε ζωντανή σύνδεση δολοπλοκίες, υπόγειες διαδρομές, ανατροπές και αιματοβαμμένο τέλος, σασπένς και γέλιο.

Οσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ από τις 28 Αυγούστου (μέσα σε μόλις έναν μήνα δηλαδή) θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι το σενάριο μιας σπαρταριστής πολιτικής κωμωδίας ή και μιας δραματικής πολιτικής σειράς. Κάτι που έγραψαν οι σεναριογράφοι του Χόλιγουντ για να περνά η ώρα αυτούς τους δύσκολους μήνες της απεργίας τους.

Ο πρωταγωνιστής νέος και ωραίος (κι ας μην εξανίστανται εκείνοι που δυσφορούν με το παραμικρό: αν δεν ήταν έτσι ο κ. Κασσελάκης πιθανότατα ούτε θα τον επέλεγαν αρχικά ούτε θα τον εξέλεγαν τελικά). Με σχεδόν πολακική δυσανεξία για τον Τύπο, με ατοπήματα που προδίδουν άγνοια στα λεγόμενα εθνικά θέματα και – όπως εσχάτως και με έντονο το αίσθημα της ετεροντροπής παρακολουθήσαμε – με αμφίβολη συναίσθηση των περιστάσεων (πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς το limbo στο EEEΕK;).

Και δίπλα του, το επιτελείο. Πολυσυλλεκτικό και επίσης κινηματογραφικών προδιαγραφών: ο αψύς, ο ναύαρχος και ο άνθρωπος που ξέρει τη δουλειά.

Απέναντι εκείνοι που ήταν στο κόμμα πριν ακόμη γίνει κόμμα και δεν μπορούν να μεταβολίσουν τις εξελίξεις.

Και μπροστά στα μάτια του θεατή η πιο κυνική επιβεβαίωση όσων υποψιαζόμαστε πως η πολιτική είναι το αγριότερο των σπορ. Μια πάλη χωρίς κανόνες. Χτυπήματα πισώπλατα ή κάτω από τη μέση εδώ δεν απαγορεύονται, ούτε προκαλούν ηθική απαξία. Αρκεί να πάρεις τα περισσότερα ψηφαλάκια. Το αίμα ρέει άφθονο, κανείς δεν έχει μνήμη και κανείς δεν χρωστά σε κανέναν. Τα τοτέμ βγαίνουν από τη βιτρίνα και μεταφέρονται στα σκουπίδια με συνοπτικές διαδικασίες όταν ο επόμενος αρχηγός αποφασίσει να κάνει ανακαίνιση. Ή όταν χρειάζεται χώρο για τα χειμωνιάτικα.

Το μόνο κακό και δυστυχώς είναι μεγάλο κακό για τη χώρα, είναι πως όσο ο κ. Κασσελάκης τελειοποιεί τα ελληνικά του, όσο ετοιμάζεται να πάει φαντάρος ή εξασκείται στο παρκούρ, η χώρα παραμένει χωρίς αξιωματική αντιπολίτευση και η κυβέρνηση εξακολουθεί να κάνει ό,τι θέλει απουσία οποιουδήποτε θεσμικού ελέγχου.

Είναι πολύ χαρακτηριστικό το παράδειγμα της νέας μεθόδευσης που είναι σε εξέλιξη όσο γράφονται αυτές οι γραμμές με στόχο για άλλη μία φορά τη συγκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών διά της χειραγώγησης της ΑΔΑΕ.

Και όσοι επιμένουμε να ελπίζουμε πως η Δικαιοσύνη θα κάνει το καθήκον της δυστυχώς δεν επιβεβαιωνόμαστε από τα γεγονότα.