Οι σημερινοί κυβερνώντες πολιτεύθηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια κατά τρόπο επιθετικό και απολύτως καταγγελτικό. Ο λόγος οξύς, οι κατηγορίες εύκολες και οι χαρακτηρισμοί πρωτοφανείς στα σύγχρονα πολιτικά χρονικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ – ηγεσία και στελέχη του – χαρακτήριζε αδιακρίτως τους πολιτικούς αντιπάλους του άλλοτε ως προδότες και άλλοτε ως κλέφτες.
Στον καιρό της αντιπολίτευσης ευνόησε – αν δεν καθοδήγησε – επιθέσεις, προπηλακισµούς και γενικώς κλίµα διαπόµπευσης στελεχών των τότε κυβερνητικών κοµµάτων.
Ερχόµενος στην εξουσία κατέστησε κεντρική επιλογή την ηθική φθορά των άλλων. Εργαλειοποίησε προς τούτο το κράτος, τις τράπεζες και βεβαίως τη Δικαιοσύνη.
Εστησε εξεταστικές επιτροπές, οργάνωσε, για να µην πούµε κατασκεύασε, κατηγορητήρια, σε µια προσπάθεια να εκθέσει τους πάντες και τα πάντα, προκειµένου να πλήξει και να καταστήσει αναξιόπιστη οποιαδήποτε εκδοχή της προηγούµενης διακυβέρνησης.
Με προφανή σκοπό να ηγεµονεύσει πολιτικά, να επικρατήσει ιδεολογικά, να υπονοµεύσει την όποια αντιπολιτευτική δράση και έτσι να εδραιώσει και εν τέλει να διαιωνίσει τη δική του εξουσία.
Πολιτικοί, επιχειρηµατίες, τραπεζίτες, εκδότες αποδόθηκαν στην κοινωνία µε περισσή ευκολία ως άλλοι εχθροί του λαού.
Επιχειρήθηκε µε άλλα λόγια η διαµόρφωση ενός κλίµατος γενικευµένης αποδοκιµασίας για όσους ύψωναν αντιρρήσεις και αµφισβητούσαν τις επιλογές της κυβέρνησης Τσίπρα.
Παρά ταύτα οι ηθικολόγοι, τιµητές και κήνσορες του κυβερνώντος κόµµατος προδόθηκαν από τα έργα και τις ποµπές τους. Προϊόντος του χρόνου οι βαρύτατες κατηγορίες που κατά καιρούς εκτόξευαν εναντίον των αντιπάλων τους επέστρεψαν πάνω τους.
Από το 2012 ακόµη, από τότε που διεφάνη η προοπτική της εξουσίας και συστηµατικότερα µετά τη νίκη στις ευρωεκλογές του 2014, ο ΣΥΡΙΖΑ πύκνωσε τις επαφές του µε την εγχώρια επιχειρηµατική κοινότητα και όχι µόνο.
Οι παροικούντες την Ιερουσαλήµ άκουγαν και εν πολλοίς γνώριζαν τη σχετική δραστηριότητα επιφανών στελεχών του κυβερνώντος κόµµατος. Μυστικές συναντήσεις, αταίριαστες µαζώξεις, συνοµιλίες και άκοµψες συµφωνίες µε τους µέχρι χθες «ταξικούς αντιπάλους» ήταν πλέον στην ηµερήσια διάταξη.
Στους κύκλους των Αθηνών διάχυτη ήταν από τότε η εντύπωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «διαπραγµατεύεται» µε πλήθος επιχειρηµατιών. Ιδιαιτέρως µε τους «ασθενείς» κρίκους, µε τους ευάλωτους, µε εκείνους που είχαν εκκρεµότητες, οικονοµικές, δικαστικές και άλλες.
Οταν µάλιστα κερδήθηκε η εξουσία και η διαχείριση των υποθέσεων της χώρας πέρασε στην ευθύνη τους, η «διαπραγµάτευση» έλαβε άλλες διαστάσεις. Διευρύνθηκε και γενικεύθηκε. Πολλά θρυλούνται για αυτήν. Με «ήρωες» βεβαίως συγκεκριµένα πολυπράγµονα πρόσωπα, που έδωσαν στην κυριολεξία ρεσιτάλ.
Τα αποκαλυπτόµενα τις τελευταίες ηµέρες δεν είναι τίποτε άλλο παρά ψήγµατα αυτής της σκανδαλώδους «διαπραγµάτευσης». Ενας από τους ιπποκόµους της νέας εξουσίας υπέπεσε στο σύνηθες λάθος των προσώπων που ανεβαίνουν γρήγορα και εύκολα, µε τις πλάτες άλλων, τα σκαλιά του νεοπλουτισµού: αυτό της αυτοπροβολής και της µεγάλης ζωής.
Κατά τα φαινόµενα χρησιµοποιήθηκε ως «περιστέρι» µηνυµάτων και «ταχυµεταφορέας» αγαθών και υπηρεσιών. Και όταν φανερώθηκαν τα ελαττώµατά του εγκαταλείφθηκε από τους «εντιµότατους» φίλους του. Και απογοητευµένος από τη στάση τους άρχισε να γυρνάει στα πολύβουα στέκια των Αθηνών εξιστορώντας σηµεία και τέρατα.
Και αυτοί µε τη σειρά τους, τροµαγµένοι και ανήσυχοι, τον αρνήθηκαν, κάνουν τώρα πως δεν τον ξέρουν. Οµως ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον. Αργά ή γρήγορα, θα φανερωθούν όλα. Είναι απλώς θέµα χρόνου.
Είναι αυτό το τίµηµα της αφροσύνης και η επιβεβαίωση της ευαγγελικής ρήσης: Μάχαιραν έδωσες, µάχαιραν θα λάβεις…
