Αν κανείς έριχνε σήμερα μια ανακεφαλαιωτική ματιά στην πολιτική μας κατάσταση, με κριτήρια πέραν του στιγμιαίου και του επίκαιρου, θα έπρεπε να μην αφιερώσει ούτε λεπτό από τον χρόνο του στο κόμμα «Σπαρτιάτες», που περίπου 250.000 συμπολίτες μας εμπιστεύθηκαν στις εκλογές του Ιουνίου. Σχηματισμοί όπως αυτός είναι καταδικασμένοι να αφομοιωθούν από τον χρόνο και να εξαφανιστούν μέσα στη μακρά ροή του.
Τα τελευταία γεγονότα που εξελίσσονται στους κόλπους του και η συνάφεια με τον καταδικασμένο κ. Κασιδιάρη, όπως προκύπτει από τις δημόσιες δηλώσεις υποστήριξης του επικεφαλής αυτού του κόμματος, το έφεραν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας με στοιχεία γραφικότητας, αναδιπλώσεων και αντιφάσεων να διαμορφώνουν μια εικόνα από ασαφή ως «σκοτεινή» για την πραγματική του υπόσταση.
Συχνά στη διαδρομή απομεινάρια της ιστορίας διεκδικούν παρουσία, επιζητούν επιστροφή, διεκδικούν ρόλο. Ανοιχτή και ανεκτική η δημοκρατία δίνει χώρο και βήμα στους εχθρούς της, η δημοκρατία υπάρχει όταν δεν φοβάται, όταν είναι φανερό ότι ο Νόμος και όχι ο φόβος ορίζει την ύπαρξή της. Ηδη ο επικεφαλής του κόμματος έχει κληθεί από τη Δικαιοσύνη για εξηγήσεις με αφορμή δηλώσεις του, που παραπέμπουν σε καταστάσεις μη ανεκτές στην κοινοβουλευτική λειτουργία.
Δημοτικές εκλογές εν όψει και η υποψηφιότητα του κ. Κασιδιάρη για τον Δήμο Αθηναίων τροφοδοτεί μέσα από άλλον δρόμο την προσοχή στο κόμμα αυτό, που όπως ο αρχηγός του έχει αναγνωρίσει, υπάρχει λόγω της πολιτικής υποστήριξης του έγκλειστου στις φυλακές υποψηφίου. Δυσανάλογη με το ζήτημα η ένταση της συζήτησης που κάθε τόσο επανέρχεται, είτε ως προς την επιρροή είτε ως προς την ευρύτητα της πολιτικής απήχησης ενός προσώπου εκφραστή μιας ιδεολογίας βίας. Η προσοχή αυτή συνδέεται και με την απολύτως αβάσιμη εκτίμηση ότι το συγκεκριμένο πρόσωπο και αυτό που ιδεολογικοπολιτικά εκφράζει μπορεί να αποτελέσει απειλή για την Ελληνική Δημοκρατία.
Παρακάμπτοντας ως προς αυτό τους δημοσιογραφικούς εντυπωσιασμούς και τις σχετικές υπερβολές και ζυγίζοντας το βάθος του θεμελίου των δημοκρατικών μας θεσμών, τη δημοκρατική εμπειρία και τα πολιτικά βιώματα του ελληνικού λαού στο συντριπτικό ποσοστό του, παρόμοια απειλή δεν υπάρχει, δεν μπορεί να υπάρξει και δεν μπορεί από κάποιον σήμερα να οργανωθεί. Ηδη η γραφικότητα συνομιλεί με τη φαντασία του εαυτού της. Η πρόσφατη κρίση που εκδηλώθηκε μέσα στην προηγούμενη δεκαετία φανέρωσε ότι οι άμυνες των ανθρώπων υπέρ της δημοκρατίας είναι ισχυρές, όσο και αν η κρίση έδειξε το επιθετικό και βίαιο πρόσωπό της η άμυνα υπήρξε στιβαρή και πεισματική, πετυχαίνοντας μια βραδεία αλλά σταθερή έξοδο από τη δίνη της.
Η εμπειρία αυτή είναι το πολιτικό όπλο μας. Οφείλουμε να αξιολογούμε σωστά τις πραγματικές απειλές κατά της δημοκρατίας. Τα απομεινάρια της ιστορίας μπορούν ελεύθερα να φαντάζονται τον εαυτό τους. Δεν θα μας αποσπάσουν την προσοχή από τα κύρια μέτωπα του παρόντος.
Ο κ. Λευτέρης Κουσούλης είναι πολιτικός επιστήμονας.
