Τη στιγμή που στην Ευρωπαϊκή Ενωση, με πρωτοβουλία των δύο ισχυροτέρων χωρών, της Γερμανίας και της Γαλλίας, προωθούνται σχέδια για την εκ βάθρων αναθεώρηση των αμερικανοευρωπαϊκών σχέσεων, προβάλλοντας την άποψη ότι με τον Ντόναλντ Τραμπ στην εξουσία Ευρώπη και ΗΠΑ δεν έχουν πλέον κοινά συμφέροντα ούτε ασπάζονται τις ίδιες αξίες, η δική μας κυβέρνηση, διαφωνώντας προφανώς με τις εκτιμήσεις αυτές, επέλεξε να ακολουθήσει έναν διαφορετικό δρόμο. Ετσι τώρα η παράταξη εκείνη που υπήρξε η μήτρα του αντιαμερικανισμού στην Ελλάδα ανοίγει διάπλατα τις αγκάλες της στην Αμερική του Τραμπ, αποδεχόμενη, έστω και με καθυστέρηση δεκαετιών, ότι «Ανήκομεν εις την Δύσιν». Το ποια «Δύσις» βέβαια είναι μια άλλη πικρή ιστορία, καθώς σήμερα η σημασία που είχε η έννοια αυτή καθ’ όλη τη μεταπολεμική περίοδο έχει ανατραπεί πλήρως, με την παραδοσιακή διατλαντική συνεργασία να πνέει τα λοίσθια.
Δεν είναι τυχαίο ότι πριν από μερικές εβδομάδες ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ (ο άλλος Ντόναλντ δηλαδή) εξοργισμένος από τις συνεχείς επιθέσεις του συνονόματού του της Ουάσιγκτον κατά της Ευρωπαϊκής Ενωσης είχε δηλώσει «Οταν έχεις τέτοιους φίλους, τι να τους κάνεις τους εχθρούς». Δήλωση με την οποία προφανώς διαφωνεί ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, ο οποίος δεν δίστασε όταν επισκέφθηκε την Ουάσιγκτον τον περασμένο Οκτώβριο να χαρακτηρίσει τον αμερικανό πρόεδρο «άξιο συνεχιστή των αξιών της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και διατρέχουν την αμερικανική παράδοση»! Δεν έγινε γνωστό πάντως αν ο ανώνυμος συνεργάτης του Τραμπ, που δημοσίευσε στους «Times» της Νέας Υόρκης τις συγκλονιστικές καταγγελίες κατά του προϊσταμένου του, είχε υπ’ όψιν του τις αντίθετες απόψεις του Αλέξη Τσίπρα. Για να μη μιλήσουμε βέβαια για τα όσα απαράδεκτα συμβαίνουν στον Λευκό Οίκο, τα οποία περιγράφει με υποδειγματική ακρίβεια στο τελευταίο του βιβλίο ο διάσημος από τις αποκαλύψεις του για το Γουότεργκεϊτ βραβευμένος δημοσιογράφος Μπομπ Γούντγουορντ.
Προφανές είναι ότι με το άνοιγμα αυτό στις ΗΠΑ η Αθήνα επιδιώκει να παίξει τον από πολλού χρόνου διεκδικούμενο διεθνή της ρόλο, καθώς μάλιστα λόγω των γνωστών αμερικανικών επιδιώξεων στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο (και με την Τουρκία στην κατάσταση που βρίσκεται) η πόρτα για συνεργασία με την Ουάσιγκτον είναι ορθάνοιχτη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι από την εποχή του συνθήματος «Εξω οι βάσεις του θανάτου!» θα πρέπει να περάσουμε τώρα στην αλόγιστη εκμετάλλευση των ελληνικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων από τους Αμερικανούς, όπως φαίνεται ότι συζητείται τελευταίως. Διότι αυτό που προέχει είναι όχι περισσότερα αμερικανικά στρατεύματα στην Ελλάδα, αλλά περισσότερες σοβαρές και μακρόπνοες αμερικανικές επενδύσεις, που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και θα συμβάλουν στη γενικότερη ώθηση που έχει ανάγκη η χειμαζόμενη ελληνική οικονομία.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ