Τι είναι δέκα δολάρια τον μήνα; Τίποτα. Πέντε καφέδες. Αλλά και μια συνδρομή στο καινούργιο σουξέ που ανέτειλε στη λαμπρή πίστα της τεχνητής νοημοσύνης. Μπορείς πλέον να κλωνοποιήσεις τη φωνή σου. Θα μιλήσεις για λίγο στο μικρόφωνο του τηλεφώνου και ύστερα από μερικές ώρες η φωνή σου είναι διαθέσιμη για να επενδύσεις ό,τι επιθυμείς. Και επειδή σε κανέναν δεν αρέσει να ακούει τον εαυτό του, εκτός και αν ο ναρκισσισμός φτάνει στα κόκκινα, η εφαρμογή προσφέρει χιλιάδες διάσημες φωνές προς διάθεση. Πάρε τη φωνή του Αλέξη Κωστάλα και ζήτησέ της να περιγράψει έναν αγώνα πυγμαχίας. Θα ήταν στα αλήθεια υπέροχο. Αντίστοιχα μπορείς πλέον να πάρεις ένα γνωστό πρόσωπο και να το εντάξεις σε όποιο βίντεο επιθυμείς. Το βαθιά ψευδές, το deep fake που λέει και ο λαός μας, πλέον επέχει θέση εναλλακτικής πραγματικότητας.
Και ασφαλώς έχουμε στα χέρια μας ένα λαμπρό εργαλείο πολιτικής επικοινωνίας. Πρώτος το δοκίμασε ο Αλέξης Τσίπρας, με εντελώς φυσικά μέσα, αντιγράφοντας τη φωνή του Ανδρέα Παπανδρέου. Οι υπόλοιποι μπορούν και καλύτερα. Δεν σας κρύβω ότι είναι μεγάλος ο πειρασμός για παιχνίδι με τις φωνές και τα πρόσωπά τους. Αλλά θα συμβιβαστώ προτείνοντας κάτι που θα άρεσε και στους ίδιους. Θα έβλεπα, ας πούμε, το πρόσωπο Μητσοτάκη στη θέση του Θεού, με σώμα και φωνή Μόργκαν Φρίμαν. Και τον Κασσελάκη ως Μελ Γκίμπσον στο «Braveheart». Μην το γελάτε. Ούτως ή άλλως η πολιτική παράσταση που παρακολουθούμε βασίζεται σε ρόλους ασύμβατους με την πραγματικότητα.
Ο Μητσοτάκης προσπαθεί να μας πείσει ότι απειλείται η σταθερότητα στη χώρα. Δεν μας εξηγεί πώς και από ποιον, αλλά δεν έχει εναλλακτική. Αλλιώς θα έπρεπε να στέκεται στη σκηνή με σταυρωμένα χέρια. Ο Κασσελάκης, από την άλλη, παριστάνει κάποιον που έρχεται με φόρα, ενώ στην πραγματικότητα τρέχει πάνω σε κυλιόμενο διάδρομο. Δηλαδή για ποια ανατροπή μας μιλάει; Από πού προκύπτει; Από πουθενά. Ομως είναι υποχρεωμένος να κοροϊδεύει ακόμα και τον εαυτό του. Είναι και ο Ανδρουλάκης. Αλλά αυτός είναι του κλασικού ρεπερτορίου, δεν κάνει γκελ.
Ο ένας πάει να μας πείσει ότι έτσι και χάσει δέκα πόντους θα κλυδωνιστεί η χώρα, ο άλλος λέει ότι θα είναι ο πρωθυπουργός της αδιαμεσολάβητης σχέσης με τον λαό του
Αν τώρα καθόμασταν πρόσωπο με πρόσωπο, θα καθάριζα τον λαιμό και θα σας έλεγα ότι βρισκόμαστε λίγες εβδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές και δεν συζητούμε τα μεγάλα ευρωπαϊκά θέματα. Και θα βαριόμουν περισσότερο και από εσάς. Γιατί όλα αυτά που συμπυκνώνονται μέσα στην προεκλογική περίοδο είναι τόσο προβλέψιμα και τόσο βαρετά, σαν να βλέπεις κάποιον που βάφει έναν τοίχο. Και εντάξει, τα μεγάλα ευρωπαϊκά θέματα ευλόγως δεν τα συζητεί κανείς αφού, ας είμαστε ειλικρινείς, ελάχιστους ενδιαφέρουν από το ακροατήριο. Πέτυχα μεταμεσονύχτια συζήτηση για την πράσινη μετάβαση και, ακούγοντας τους συμμετέχοντες, ταυτίστηκα σε βαθμό που αισθάνθηκα φυτό.
Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, άπαντες φλυαρούν λέγοντας μικρά ή μεγάλα ψέματα. Ο ένας πάει να μας πείσει ότι έτσι και χάσει δέκα πόντους θα κλυδωνιστεί η χώρα, ο άλλος λέει ότι θα είναι ο πρωθυπουργός της αδιαμεσολάβητης σχέσης με τον λαό του, ο τρίτος έχει το προϊόν που διώχνει τη Δεξιά και οι υπόλοιποι κυκλοφορούν με περικεφαλαία και καλιμαύχι. Δεν αρκεί η τεχνητή νοημοσύνη για να το παρακολουθήσεις όλο αυτό. Χρειάζεται και μια δόση επιστημονικής φαντασίας.
Συνήθως η σχετική κουβέντα ολοκληρώνεται με προβληματισμό. Μπορούν, άραγε, οι εκπρόσωποι που θα στείλουμε στην Ευρωβουλή να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων; Ειλικρινά δεν κατανοώ την ερώτηση και τον βαθμό ανησυχίας. Μας προβληματίζει το επίπεδο της εκπροσώπησης στην Ευρώπη, λες και δεν βλέπουμε ποια είναι η ποιότητα του πολιτικού προσωπικού στο εθνικό Κοινοβούλιο. Εδώ δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Θεωρούμε απολύτως φυσιολογικό να υπάρχουν πολιτικοί φελλοί που επιπλέον στα νερά του Συντάγματος, αλλά ταυτοχρόνως απαιτούμε την αποστολή αστέρων περιωπής στην Ευρώπη. Ευτυχώς, όποιους και αν στείλουμε στην Ευρώπη, μικρή σημασία έχει.
Η Ευρωβουλή δεν είναι Eurovision – εκεί πρέπει στα αλήθεια να κάνεις σοβαρή επιλογή. Αν και έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, καλό είναι στην Ευρώπη να στέλνουμε γαύρους. Τώρα, όποιοι και αν πάνε, δεν πρόκειται να προσθέσουν ή να αλλάξουν ούτε λέξη στις μεγάλες αποφάσεις για κρίσιμα ζητήματα. Απλώς θα παρίστανται και θα ψηφίζουν, όπως κάνουν σχεδόν όλοι οι συνάδελφοί τους. Συνεπώς καλά κάνετε και δεν ασχολείστε στα σοβαρά. Οι εκλογές που έρχονται δεν φέρουν κανένα διακύβευμα, δεν πρόκειται να αλλάξουν τίποτα, ούτε εδώ και φυσικά ούτε στην Ευρώπη. Σας αφήνω για να προβάρω φωνή Βελόπουλου πάνω στη Λάιζα Μινέλι στο «Καμπαρέ».
