Ο σεβασμός στην Εκκλησία υπάρχει, όπως υπάρχει για όλους τους θεσμούς. Ο σεβασμός όμως δεν είναι ποτέ υπόθεση μόνο της μιας πλευράς. Δεν είναι μόνο δική μας υποχρέωση να σεβόμαστε την Εκκλησία αλλά και υποχρέωση της Εκκλησίας να σέβεται τον ΑΝΘΡΩΠΟ και να μην ενδίδει σε κακοποιητικό λόγο παρασυρμένη από φανατισμούς.
Πριν από μερικά 24ωρα πληροφορηθήκαμε ότι στο κείμενο που θα διαβαστεί προς τους πιστούς την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου στους ναούς θα καλούνται οι ομοφυλόφιλοι να στραφούν στην Εκκλησία για «θεραπεία». Δυσκολεύομαι να διανοηθώ ότι ιεράρχης εν έτει 2024 φέρνει ως παραδείγματα χώρες όπως η Ρωσία, η Ουγγαρία, αλλά και κράτη της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, λέγοντας πως «ανθίστανται με σαφείς και σκληρές απαγορεύσεις των νέων πρακτικών, θεωρούμενες από τους αντίθετους σκοταδιστικές και προωθούν τον ρατσισμό και το μίσος».
Σε άλλο απόσπασμα της τοποθέτησης του ιεράρχη χαρακτηρίζεται ο σεξουαλικός προσανατολισμός ως παθολογία. «Η Εκκλησία ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ τους μετανιωμένους για κάθε πάθος, για κάθε πτώση. ΔΕΝ στιγματίζει. ΔΕΝ στοχοποιεί. ΔΕΝ καταδικάζει. ΟΜΩΣ, ΔΕΝ συμβιβάζεται με την παθολογία. Υιοθετεί τον άνθρωπο στην προοπτική της μετάνοιας. ΔΕΝ υιοθετεί τα πάθη του ανθρώπου. Ο συμβιβασμός θα ήταν σαν ο γιατρός να ονοματίσει τον καρκίνο ότι είναι φυσιολογική κατάσταση υγείας… Ο Θεός έσωσε την πόρνη, τον ληστή, τον τελώνη, τον άσωτο υιό, σαν ανθρώπους, όχι σαν παθιασμένους ανθρώπους… ΔΕΝ γίνεται λοιπόν η Εκκλησία – ως σώμα Χριστού – να ενεργεί διαφορετικά».
Μέσα σε αυτό το κλίμα, φτάσαμε σε σημείο η Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία να υπενθυμίσει με ανακοίνωση κάτι που έχει λυθεί εδώ και δεκαετίες, ότι δηλαδή η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί ψυχική νόσο! Ισως να είναι η στιγμή η Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία να τοποθετηθεί και για τον όρο «θεραπεία» που θα ακούσουμε να επαναλαμβάνεται δημόσια τις επόμενες ημέρες. Σημειωτέον δε ότι ως «θεραπείες μεταστροφής», που χαρακτηρίζονται από τον ΟΗΕ ως βασανιστήρια, θεωρούνται οι διάφορες πρακτικές, τεχνικές και ψευδοθεραπείες που αποσκοπούν στην αλλαγή του σεξουαλικού προσανατολισμού, της ταυτότητας φύλου ή έκφρασης φύλου ενός ατόμου.
Το ερώτημα εδώ που πρέπει να βάλουμε θαρραλέα είναι το εξής. Το πρόβλημα της Εκκλησίας είναι ο γάμος και η τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών ή είναι η ομοφυλοφιλία; Πιθανότατα το δεύτερο, εξ ου και οι αναφορές ότι η ηθική εκπορεύεται από τη φυσιολογία, οι αναφορές στα «αναπαραγωγικά όργανα» των δύο φύλων και τη συμπληρωματικότητά τους, οι ανεξήγητες αναφορές στο πώς και πόσο γρήγορα αντιδρούν τα σώματα του άνδρα και της γυναίκας στην ερωτική πράξη.
