Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση προέκυψε ως ανάγκη αντιμετώπισης των συνθηκών που δημιούργησε η πανδημία. Παρά τις δυσχέρειες και τις όποιες ενστάσεις, η πανεπιστημιακή κοινότητα απεκόμισε ενδιαφέρουσες εμπειρίες:
Για τα τηλε-μαθήματα η εμπειρία ήταν θετική και άφησε ως προστιθέμενη αξία ενδιαφέρον ψηφιακό υλικό και μια χρήσιμη εναλλακτική μέθοδο διδασκαλίας.
Απεναντίας για τις τηλε-εξετάσεις η κατάσταση είναι διαφορετική. Η εξίσωση της διασφάλισης του αδιάβλητου με ταυτόχρονη προστασία των Προσωπικών Δεδομένων αποδείχθηκε άλυτη και οδηγηθήκαμε σε τραγελαφικές καταστάσεις. Σε μαθήματα με εκατοντάδες εγγεγραμμένους, όπου αναπόφευκτα υιοθετήθηκαν γραπτές τηλε-εξετάσεις, οι φοιτητές «εξετάστηκαν» με κλειστές κάμερες. Προφανώς, το κύρος της διαδικασίας επλήγη ανεπανόρθωτα. Προέκυψαν ποσοστά επιτυχίας αφύσικα υψηλά, σε απόλυτη απόκλιση από προηγούμενες στατιστικές. Οντας αναμενόμενο, υιοθετήθηκε συχνά δυαδική κλίμακα βαθμολόγησης (Επιτυχία – Αποτυχία), που αδίκησε τους άριστους, κατατάσσοντάς τους στην ίδια κλίμακα με μέτριους ή οριακά επαρκείς.
Πέραν της αρνητικής αυτής εμπειρίας, πρέπει να συνεκτιμηθεί ότι σήμερα:
Οι εξεταστές, μη έχοντας πρόσβαση στους χώρους του πανεπιστημίου, θα περιοριστούν στην ανεπαρκή οικιακή διαδικτυακή υποδομή.
Η Τεχνητή Νοημοσύνη προσφέρει «εργαλεία» παραβίασης του αδιάβλητου που αντιμετωπίζονται μόνο με λογισμικά επιτήρησης (proctoring), μη διαθέσιμα στα ελληνικά ΑΕΙ (των οποίων η χρήση προσκρούει στην προστασία Προσωπικών Δεδομένων).
Καθίσταται επομένως σαφές ότι, με τα σημερινά δεδομένα, αδιάβλητες τηλε-εξετάσεις δεν είναι εφικτές.
Ενώ λοιπόν τα τηλε-μαθήματα (που δεν υποκαθιστούν τη διδασκαλία με φυσική παρουσία) ήταν διέξοδος για φοιτητές με ειλικρινές ενδιαφέρον για σπουδές, οι τηλε-εξετάσεις αποδείχθηκαν ευκαιρία για όσους αποβλέπουν απλώς στο πτυχίο εκμεταλλευόμενοι αστοχίες του συστήματος.
Ο κ. Σταύρος Κ. Κουρκουλής είναι καθηγητής Μηχανικής ΕΜΠ, τ. κοσμήτωρ Σχολής ΕΜΦΕ και μέλος του Συμβουλίου Διοίκησης του Ιδρύματος.
