Υπάρχουν λύσεις για τα ελληνικά ΑΕΙ

Τα ελληνικά πανεπιστήμια προσφέρουν διαχρονικά εκπαίδευση ανταγωνιστική διεθνώς σε όσους επιθυμούν να γίνουν επιστήμονες και όχι να γίνουν κάτοχοι ενός «πτυχίου» χωρίς αντίκρισμα. Αυτό σε μεγάλο βαθμό τεκμηριώνεται από την αξιοπρεπή θέση τους στις λίστες ποιοτικής κατάταξης των διεθνών πανεπιστημίων αλλά και από τη λαμπρή πορεία ελλήνων επιστημόνων στο διεθνές γίγνεσθαι. Είναι λοιπόν εύλογο το ερώτημα γιατί τα πανεπιστήμιά μας να θεωρούνται συνεχώς ως ασθενείς και σχεδόν κάθε κυβέρνηση, αν όχι κάθε υπουργός Παιδείας, να ψηφίζει νέο σχετικό νόμο για την ίασή τους, αλλά φευ ο επόμενος υπουργός ή η επόμενη κυβέρνηση συνήθως να καταργεί! Αναμφίβολα τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν προβλήματα, που οφείλονται σε ενδογενή και εξωγενή αίτια. Τα ενδογενή σε πολύ μεγάλο βαθμό προκαλούνται από κακές πανεπιστημιακές πρακτικές. Οικογενειοκρατία, αναξιοκρατία, φωτογραφικές προκηρύξεις, ίδρυση τμημάτων χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο και προοπτικές, συνωστισμός διδασκόντων στο ίδιο γνωστικό αντικείμενο είναι μεταξύ των κακών πρακτικών που κατά καιρούς έχουν δει και το φως της δημοσιότητας. Αυτές οι πρακτικές, όσο και αν οι κατά καιρούς νομοθετικές ρυθμίσεις έχουν προσπαθήσει να τις μειώσουν, δυστυχώς παραμένουν ακμαιότατες. Συνεχίζονται γιατί και στα πανεπιστήμια, όπως γενικά στην κοινωνία μας, νόμοι υπάρχουν αλλά δεν εφαρμόζονται! Συνεχίζονται γιατί υπάρχει ατιμωρησία και συνήθως οι παραβάτες των νόμων είναι οι αρνητές κάθε διαδικασίας αμερόληπτης αξιολόγησης που θα αναδείκνυε «ποιος είναι ποιος και ποιος κάνει τι»!

Από τα εξωγενή αίτια της υποβάθμισης των πανεπιστημίων μας ίσως το σημαντικότερο είναι η «κατάληψή» τους από τις κομματικές παρατάξεις. Η άκρατη κομματικοποίηση εκτρέφει γενιές φοιτητοπατέρων που, εκτός ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων, παίρνουν το κενό περιεχομένου πτυχίο τους ελέω «πατρόνων»-πανεπιστημιακών δασκάλων που τους στηρίζουν προσδοκώντας εν καιρώ τα δικά τους οφέλη (!). Ακόμη, προκαλούνται τα γνωστά θλιβερά φαινόμενα τραμπουκισμού, παραπληροφόρησης, αποπροσανατολισμού, προσηλυτισμού των νέων φοιτητών και απέραντης ρύπανσης. Είναι γνωστή η αντιπαράθεση των κομμάτων για τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών κάθε χρόνο! Υπάρχει προηγούμενο τέτοιων πρακτικών στα πανεπιστήμια άλλων χωρών; Ασφαλώς όχι, είναι παντελώς άγνωστες. Εκεί οι φοιτητές οργανώνονται σε φοιτητικά σωματεία (Unions) και εκλέγουν τους εκπροσώπους τους στα διάφορα όργανα διοίκησης, αλλά μέχρις εκεί. Εμείς γιατί δεν μπορούμε να αφήσομε τους φοιτητές να δρουν με τον ίδιο τρόπο;