Με ανυπομονησία περιμέναμε δύο χρόνια το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ισότητα των Φύλων της κυβέρνησης. Εν τω μεταξύ συνειδητοποιήσαμε ως κοινωνία ότι αυξήθηκε η έμφυλη βία ανάμεσα στα εγκλεισμένα ζευγάρια, ότι οι γυναικοκτονίες είναι καθημερινές, ότι η σεξουαλική παρενόχληση είναι πράξη βίας. Θεωρήσαμε ευκαιρία της κυβέρνησης να «απαντήσει» στην κριτική που της έχει ασκηθεί για την (πρωτόγνωρη για τα ευρωπαϊκά δεδομένα) συγχώνευση της πολιτικής ισότητας με την οικογενειακή και δημογραφική πολιτική. Ομως, το 98σέλιδο κείμενο που τέθηκε σε διαβούλευση μας απογοήτευσε πολλαπλά:
1. Δεν έχει κεντρικό πολιτικό στόχο όπως όλα τα άλλα πριν από αυτό. Δεν αξιοποιεί τα νέα ζητήματα των έμφυλων σχέσεων που αναδείχθηκαν με την πανδημία, όπως είναι η τηλεργασία, η υγειονομική φροντίδα, οι γυναικοκτονίες, ο ρόλος των γυναικών στην ανθεκτικότητα της κοινωνίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
