Στην Ελλάδα συχνά η δημόσια συζήτηση αναλώνεται γύρω από το ερώτημα αν θα υπάρξει θερμό επεισόδιο με την Τουρκία. Ασφαλώς, όταν γειτνιάζουμε με έναν αναθεωρητή, που φέρεται τακτικά σαν νταής, η ανησυχία είναι δεδομένη. Εξίσου και η επιχειρησιακή ετοιμότητα και η αποτρεπτική δυνατότητα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων παραμένουν σε υψηλά επίπεδα. Και βέβαια τα ραντάρ μας παραμένουν ανοιχτά, έως και υπερευαίσθητα ορισμένες φορές. Ωστόσο, εστιάζοντας την προσοχή μας στην προοπτική πρόκλησης ενός θερμού επεισοδίου, χάνουμε την ουσία της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης. Η Αγκυρα δεν επιδιώκει απαραιτήτως μια κρίση αντίστοιχη των Ιμίων. Ούτε σχεδιάζει την κατάληψη κατοικημένου ελληνικού νησιού ή έστω βραχονησίδας, παρότι το τελευταίο κρίνουν κάποιοι κύκλοι στο εσωτερικό της πως θα της έδινε αβαντάζ στις διαβουλεύσεις που υποχρεωτικά θα ακολουθούσαν.
Στα χρόνια της κυριαρχίας των κεμαλιστών, μετά το 1974, με την παράνομη εισβολή και κατοχή μέρους της Κύπρου, ακολούθησαν το περιστατικό με το ωκεανογραφικό «Χόρα» το 1976, η περίπτωση του σεισμικού σκάφους «Σισμίκ» και το 1996 τα Ιμια. Δηλαδή είχαμε μία τουλάχιστον σοβαρή κρίση κάθε δεκαετία. Αντιθέτως, στα σχεδόν 17 χρόνια κυριαρχίας του Ερντογάν, παρά τα αρκετά πλέον οριακά περιστατικά, δεν φθάσαμε τόσο κοντά σε μια κρίση χωρίς επιστροφή. Οχι λόγω της ενδοτικότητάς μας, όπως κάποιοι ισχυρίζονται, αλλά επειδή η άλλη πλευρά μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα τραβάει το σκοινί, σε σημείο όμως που μπορεί να το επαναφέρει, προτού τα πράγματα ξεφύγουν. Και βέβαια εμείς επιδεικνύουμε ψυχραιμία και όπου απαιτείται αποφασιστικότητα, αποφεύγοντας, εν τούτοις, τις κακοτοπιές της στρατιωτικοποίησης της κατάστασης. Θα έπρεπε να έχουμε κάνει περισσότερα, κατοχυρώνοντας τις θέσεις μας μέσω συμφωνιών με όμορες χώρες, αλλά η αποτυχία δεν χρεώνεται στην αβελτηρία μας (έγιναν σοβαρές προσπάθειες από διαδοχικές κυβερνήσεις) όσο στην αδυναμία υπαναχώρησης από επιβλαβείς μαξιμαλισμούς και, κυρίως, στις ακραίες απαιτήσεις γειτονικών χωρών, όπως η Λιβύη και η Αίγυπτος, που προσιδιάζουν στις τουρκικές απόψεις.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
