Οπως δείχνουν τα μέχρι σήμερα στοιχεία, ο τουρισμός φέτος θα υποστεί μεγάλη κάμψη σε σχέση με την περυσινή κορύφωση. Χιλιάδες μόνιμοι και εποχικοί εργαζόμενοι βρίσκονται σε διαθεσιμότητα διαρκείας, ενώ πολλές επιχειρήσεις είναι χρεωμένες με τις επενδύσεις που είχαν σπεύσει να κάνουν περιμένοντας ακόμα μεγαλύτερη κίνηση από πέρυσι. Το 2021 ο τουρισμός θα ανακάμψει αλλά όχι σε τέτοια έκταση για να καλύψει τις εφετινές απώλειες και για αρκετούς το πλήγμα ίσως αποβεί μοιραίο. Τα αιτήματα για ενισχύσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό θα συσσωρευθούν σε μεγάλη κλίμακα, αλλά τα κονδύλια κοντεύουν να εξαντληθούν, το έλλειμμα έχει ήδη μεγαλώσει και το δημόσιο χρέος θα σκαρφαλώσει πάνω από το 200% του ΑΕΠ ανοίγοντας έναν νέο κύκλο αμφισβήτησης της βιωσιμότητάς του. Λύσεις μαγικές δεν αναμένονται.
Καθώς στη δημόσια συζήτηση αναμένονται προτάσεις για τα 32 δισ. ευρώ του νέου Ταμείου Ανάκαμψης, ένα ισχυρό ρεύμα θα ζητά ένα μέρος τους να διατεθεί για να καλύψει τις κάθε είδους απώλειες που υπέστη ο τουρισμός εξαιτίας της πανδημίας. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, οι πόροι που θα απομείνουν για νέες υποδομές και παραγωγικές επενδύσεις θα περιοριστούν δραστικά και οι φιλοδοξίες για τη μακροχρόνια ανασυγκρότηση της χώρας θα στενέψουν. Αναπόφευκτα, θα προκύψουν μείζονες αντιπαραθέσεις για το αν το μοντέλο ανάπτυξης πρέπει να βασίζεται στον τουρισμό που μέχρι πέρυσι έδειχνε να καλπάζει ή στη μεταποίηση που μένει ακόμη μακριά από τις ευρωπαϊκές επιδόσεις. Για να αποφύγουμε τα απλοϊκά στερεότυπα του παρελθόντος που εκθειάζουν τη μία επιλογή απαξιώνοντας την άλλη, καλό είναι να ανοίξει μια δημόσια συζήτηση για τις σχέσεις και τις προοπτικές τους. Ας ξεκινήσουμε με ορισμένες διαπιστώσεις:
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
