Παρά τους κινδύνους που εμφανίστηκαν μετά το 2010, η από το 1974 δημοκρατική και ειρηνική πορεία της Ελλάδας είναι πρωτόγνωρο φαινόμενο στην ιστορία της. Η ελευθερία του Τύπου όμως, όχι: αποτελεί παλαιότατη κατάκτηση, της πρώτης «μεταπολίτευσης» που συνέβη στη χώρα μας, όπως ονομάστηκε τότε η έξωση του Οθωνα, όρο που 90 χρόνια μετά δανειστήκαμε και εμείς. Με το Σύνταγμα του 1864 και κατά την πρώτη δεκαετία της εφαρμογής του, καθιερώθηκαν οι ουσιωδέστεροι φιλελεύθεροι δημοκρατικοί θεσμοί: καθολικό (για τους άνδρες) δικαίωμα ψήφου, ισότητα της ψήφου, κοινοβούλιο και αρχή της πλειοψηφίας, ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, ελευθερία του Tύπου.
Θεωρώντας τα πράγματα στη μακρά διάρκειά τους, ο θεσμός που υπέφερε λιγότερο στα 160 χρόνια που πέρασαν είναι η ελευθερία του Τύπου. Οι υπόλοιποι ταλαιπωρήθηκαν (ή ταλαιπωρούνται ακόμη) και σε περιόδους δημοκρατικής διακυβέρνησης, όμως μόνο σε περιόδους δικτατοριών, πολέμων και εμφύλιων συγκρούσεων υπέφερε η ελευθερία του Τύπου. Κάθε περιορισμός της αντιμετωπιζόταν σαν βάναυσος περιορισμός της πολιτικής ελευθερίας, ήταν αδιανόητη δημοκρατική πολιτική ζωή χωρίς την ύπαρξη εφημερίδων προσδεδεμένων σε πρόσωπα ή κόμματα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
