Τουρκικό δώρο, ευρωπαϊκό αντίδωρο;

Ηκίνηση της Τουρκίας να ανοίξει τα σύνορα, και μάλιστα να το γνωστοποιήσει απροκάλυπτα για να ανεβάσει δραστικά τον βαθμό πίεσης σε Ελλάδα και ΕΕ, έχει ανάμεικτα αποτελέσματα. Η Αγκυρα, βρισκόμενη υπό πίεση σε διάφορα μέτωπα, κυρίως όμως σε αυτό της Ιντλίμπ, προχώρησε σε μια σπασμωδική κίνηση με προφανή στόχο να εξασφαλίσει πολύ μεγαλύτερη οικονομική και διπλωματική στήριξη από τις Βρυξέλλες. Το ατύχημα για την τουρκική προεδρία είναι πως εδώ και καιρό δεν διαπραγματεύεται με κανόνες και όρους, αλλά παζαρεύει, είτε εκβιάζοντας είτε εκβιαζόμενη (από τη Ρωσία). Αυτό, συνδυαστικά με την υποχώρηση του μηχανισμού του υπουργείου Εξωτερικών σε όφελος του υπουργείου Αμυνας, και δη του ναυτικού, αλλά και ενός στενού κύκλου συνεργατών του Ερντογάν, έχει ως κατάληξη οι περισσότερες από τις ενέργειες της Αγκυρας να κινούνται στην κόψη του ξυραφιού. Αλλοτε επιτυγχάνει, εκμεταλλευόμενη και το διπλωματικό της εκτόπισμα, συχνά ωστόσο καταλήγει να παρακολουθεί τις εξελίξεις, κόντρα σε όσα ισχυρίζεται ο πρόεδρός της.

Η Ελλάδα επιχειρησιακά κινήθηκε άρτια, «σφραγίζοντας» τα σύνορά της, ενώ με τη διαδικασία που επεφύλασσε για όσους κατάφεραν να εισέλθουν στην επικράτειά της (σύλληψη, καταδίκη, προετοιμασία για απέλαση) δεν άφησε περιθώρια παρερμηνειών για τη στάση της. Η αλλαγή πλεύσης από πλευράς Αθήνας, ακόμη και αν λόγω του έκτακτου χαρακτήρα κινείται σε κάποια σημεία εκτός ευρωπαϊκού και διεθνούς νομικού πλαισίου, εκτιμήθηκε δεόντως από την πλειονότητα των ευρωπαϊκών κρατών (ειδικότερα των πιο «σκληρών»): τόσο διότι συγκράτησε τις ροές, μέρος των οποίων αργά ή γρήγορα θα κατέληγε και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όσο και γιατί συμβαδίζει με την πολιτική προσέγγιση των περισσοτέρων περί ημίκλειστων συνόρων, προκειμένου να δοθεί ξεκάθαρο μήνυμα σε πληθυσμούς και διακινητές ότι η ΕΕ θωρακίζεται. Ετσι η Αθήνα κέρδισε όχι μόνο την προσοχή αλλά και την υποστήριξή τους, ως αποτέλεσμα της αφύπνισης που προκάλεσε η εν τοις πράγμασι παραβίαση των συμφωνηθέντων από πλευράς Τουρκίας.