Το γεγονός ότι ο εκβιασμός που επιχείρησε ο Ερντογάν απέναντι στην Ευρώπη με το άνοιγμα των συνόρων (Εβρος) για πρόσφυγες και μετανάστες δεν πέρασε – και δεν έπρεπε να περάσει – είναι σημαντικό. Ελλάδα και Ευρώπη αντέδρασαν λίγο-πολύ σωστά στον εκβιασμό αυτόν (αν και η αναστολή ασύλου και κλειστά σύνορα σε μια ανοιχτή Ευρώπη – Σένγκεν δεν είναι και το πλέον ευπρόσδεκτο μέτρο παρά μόνο ως προσωρινή λύση ανάγκης που το επιτρέπει και το δίκαιο της ΕΕ). Ο Ερντογάν επιχείρησε να χρησιμοποιήσει ως όπλα (weaponize) απελπισμένους πρόσφυγες και μετανάστες για να πετύχει πολιτικούς στόχους και να βγει από την περιπέτειά του στη Συρία. Αλλά θα πρέπει να αναγνωρισθεί ότι τη δυνατότητα στον Ερντογάν να εκβιάζει με τον τρόπο αυτό του την έδωσε η ίδια η Ευρώπη, η Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) και γι’ αυτό οι ευθύνες της για την κατάσταση που επικρατεί στα εξωτερικά της σύνορα (σύνορα Ελλάδας – Τουρκίας) είναι τεράστιες.
Πρώτα απ’ όλα η Ευρώπη/ ΕΕ υπήρξε παντελώς απούσα από τη διαχείριση της (εμφύλιας) σύγκρουσης στη Συρία, μιας σύγκρουσης στον άμεσο περίγυρό της. Εάν είχε παρέμβει αρκετά νωρίς για την επίλυσή της τα πράγματα θα ήσαν ενδεχομένως εντελώς διαφορετικά.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
