Η φράση «ανελεύθερη δημοκρατία» (illiberal democracy) είναι αρτιπαγής, καθιερωθείσα κατά την τελευταία δεκαετία, χαρακτηρίζει δε εκείνα τα λαϊκιστικά καθεστώτα που είναι δημοκρατικά κατά τύπους (γίνονται εκλογές), ενώ οι εκεί ακολουθούμενες πολιτικές οδηγούν σε περιορισμούς αρχών του κράτους δικαίου και σε απομειώσεις ατομικών δικαιωμάτων.
Ειδικότερα, μετά το 2010 παρατηρείται έντονος λαϊκισμός σε επίπεδο πολιτικής πράξης, ιδίως δε στην Ουγγαρία, για να περιορισθώ στην Ευρώπη, όπου διαπιστώνεται σοβαρή «δημοκρατική ύφεση», οφειλόμενη στην υποχώρηση του κράτους δικαίου και στην έξαρση του εθνικισμού, που θεωρείται εκεί η πρώτη πηγή πολιτικής νομιμοποίησης. Ετσι, ο ούγγρος πρωθυπουργός Viktor Orbàn (2010→), μη δεσμευόμενος από τα όρια που θέτει στις εξουσίες του το Σύνταγμα, στόχευσε εναντίον της διάκρισης των εξουσιών κυβερνώντας προεχόντως με διατάγματα, κατά της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης και του Συνταγμ. Δικαστηρίου της χώρας του, αλλά και κατά των μέσων μαζικής επικοινωνίας, ενώ υπήρξε κατηγορηματικός υπέρ των εθνικών συνόρων, κατά των μεταναστών και υπέρ της ενίσχυσης των εθνικών κοινοβουλίων έναντι των θεσμών της Ευρωπ. Ενωσης (λαϊκιστικά μέτρα). Για πρώτη δε φορά χαρακτήρισε το πολίτευμα της χώρας του (διάλεξη στις 26.7.2014) ως «ανελεύθερη δημοκρατία». Ομως, ο όρος αυτός δεν είναι δόκιμος, αφού η δημοκρατία, κατά το πρότυπο του δυτικού νομικού πολιτισμού, μόνον ως φιλελεύθερη νοείται, άλλως, της αφαιρείται η πλέον ουσιώδης προϋπόθεση νομιμοποίησής της. Ο ορθότερος χαρακτηρισμός είναι «αυταρχικό καθεστώς» ή «αυταρχικός φιλελευθερισμός» (Παραράς, ΔτΑ, Νο 66/2015, 944 επ.).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
