Τα γλωσσολογικά λεξικά αποτυπώνουν και οργανώνουν τον πλούτο μιας γλώσσας. Η χρησιμότητά τους είναι αναμφίβολη. Πλην, όμως, εκεί που αποτυπώνεται ο πνευματικός πλούτος ενός λαού και ενός έθνους είναι στις πνευματικές δημιουργίες της γλώσσας του, όπως είναι τα παντός είδους βιβλία. Η σχέση του σχεδίου Πισσαρίδη με την προσπάθεια της χώρας μας όχι μόνο να εξέλθει από την κρίση αλλά, ταυτόχρονα, να αναμορφώσει την οικονομία και την κοινωνία μας είναι ανάλογη εκείνης που έχει ένα γλωσσολογικό λεξικό με ένα βιβλίο.
Το σχέδιο Πισσαρίδη οργανώνει, τακτοποιεί και συναρμολογεί κείμενα που έχουν περιγράψει, διαχρονικά, τις δυσλειτουργίες και τα δομικά προβλήματα της οικονομίας μας και παρουσιάζει προτάσεις που – επίσης διαχρονικά – έχουν κατατεθεί για την επίλυση αυτών των δυσλειτουργιών και αυτών των προβλημάτων. Ως τέτοιο έχει ασφαλώς χρησιμότητα. Αλλά απέχει πολύ από το να συνιστά ένα κείμενο στρατηγικής. Να θέτει, δηλαδή, προτεραιότητες, να καθορίζει το εύρος της χρηματοδότησής τους και να τις συναρθρώνει με το Σχέδιο Ανάκαμψης. Αυτά είναι ζητήματα της πολιτικής. Αυτό, κατ’ ουσίαν, υποστηρίζει και ο κ. Πισσαρίδης («Βήμα της Κυριακής», 29 Νοεμβρίου).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
