Ο λόγος είναι για το ροκ του ’60 – αρχών ’70. Το ροκ που ακούστηκε στο Woodstock μισόν αιώνα πριν από τον Αύγουστο που πέρασε. Τότε που ξεκινούσαν όλα εκείνα τα συγκροτήματα, όπως τα πασίγνωστα Beatles, Rolling Stones, Led Zeppelin, Pink Floyd, Doors, άλλα πολύ γνωστά, όπως Jefferson Airplane, Grateful Dead, Cream, Fleetwood Mac, Greedence, μα και λιγότερο γνωστά, όπως οι Quicksilver Messenger Service, οι It’s a Beautiful Day, οι Doobie Brothers, οι Blue Oyster Cult, οι Uriach Heep αλλά και πολλά άλλα. Και όταν λέμε ροκ εννοούμε ένα ρεύμα μέσα στο οποίο κυλούσαν όχι μόνο γρήγορα (ροκ) αλλά και σιγανά (slow) τραγούδια. Γιατί μέσα σε αυτό ανήκουν – συχνά σαν φολκ εκδοχή – η Joan Baez, μα και ο Bob Dylan και η Janice Joplin. Και τραγούδια όπως το υδραίικο «Marianne» του Leonard Cohen, το νεο-ορλεανέζικο «House of the Rising Sun» των Animals ή το ουτοπικό «Imagine» του Lennon.
Ο λόγος είναι για το ροκ εκείνο που είναι και σημερινό.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
