Το μέλλον των Νεοελληνικών Σπουδών

Η πανδημία δεν έχει πλήξει μόνο τις αεροπορικές εταιρείες ή τις τουριστικές επιχειρήσεις, αλλά και τα πανεπιστήμια του αγγλόφωνου χώρου, που βασίζονται κατ’ εξοχήν στους ξένους φοιτητές, καθώς προβλέπουν ότι θα έχουν σοβαρά οικονομικά ελλείμματα την επόμενη χρονιά και ετοιμάζονται για σημαντικές περικοπές. Μια τέτοια δυσοίωνη προοπτική μαζί με την εντεινόμενη κρίση στις ανθρωπιστικές σπουδές καθιστούν τις Νεοελληνικές Σπουδές (ΝΣ) εκτός Ελλάδας εξαιρετικά ευάλωτες. Ως εκ τούτου, το γεγονός ότι το μέλλον τους στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Οχάιο διασφαλίζεται αποτελεί μια παρήγορη είδηση, δεδομένου ότι το εν λόγω πανεπιστήμιο είναι από τα μεγαλύτερα της Αμερικής σε αριθμό φοιτητών και με μακρόχρονη παράδοση στις ΝΣ.

Η εξωτερική χρηματοδότηση εδρών στα αμερικανικά πανεπιστήμια είναι συνηθισμένο φαινόμενο και ήδη υπάρχουν αρκετές τέτοιες στον χώρο των ΝΣ σε διάφορα πανεπιστήμια. Το ευέλικτο αμερικανικό εκπαιδευτικό σύστημα ευνοεί τις εξωτερικές χρηματοδοτήσεις σε αντίθεση με τη Βρετανία, όπου οι δυνατότητες εξωτερικής χρηματοδότησης υπονομεύονται από την κατάργηση των προγραμμάτων σπουδών λόγω του μικρού αριθμού φοιτητών, με αποτέλεσμα να ακυρώνεται το διδακτικό αντικείμενο. Και χορηγία για την έδρα να εξασφαλιστεί, δεν υφίστανται πια τα μαθήματα ώστε να διδαχτούν, ούτε επαναφέρονται εύκολα. Αυτό συνέβη και με την Εδρα Κοραή στο King’s College του Λονδίνου. Η έδρα διασώθηκε χάρη σε εξωτερικές χορηγίες, αλλά τα σχετικά προγράμματα σπουδών έχουν αποσυρθεί. Αλλο ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί και η περίπτωση της Αυστραλίας, όπου στις δεκαετίες του 1980 και 1990 δημιουργήθηκαν πολλές θέσεις ΝΣ, αλλά σήμερα έχουν μείνει ελάχιστες. Μόνο στην Αμερική (ΗΠΑ και Καναδάς) η προοπτική επιβίωσης των ΝΣ είναι πολύ καλύτερες από τον υπόλοιπο αγγλόφωνο χώρο λόγω του εκπαιδευτικού συστήματος που ευνοεί τις χορηγίες, της ενεργητικής συμμετοχής των ελληνοαμερικανικών κοινοτήτων, αλλά και της στενότερης συνέργειας των ανθρωπιστικών με τις κοινωνικές επιστήμες.