Ως γνωστόν, η εξέγερση των «κίτρινων γιλέκων», που λίγο έλειψε να ανατρέψει τη νεοσύστατη κυβέρνηση Μακρόν (2018), είχε ως αφετηρία την πρόθεση του τότε γάλλου προέδρου να επιβάλει πρόσθετο (περιβαλλοντικό φόρο) στα συμβατικά υγρά καύσιμα. Μια κίνηση που άλλωστε αποτελούσε προγραμματική δέσμευση της παράταξης La Republique en Marche με την οποία φιλοδοξούσε να πρωτοστατήσει στην Ευρώπη στην εκστρατεία για την Κλιματική Αλλαγή. Ο Μακρόν είχε άλλωστε μια επιπλέον ηθική υποχρέωση: να μην αφήσει μετέωρες τις αποφάσεις της Συνόδου του Παρισιού για το Κλίμα, μια σημαντική πρωτοβουλία της Γαλλίας και του ΟΗΕ.
Ομως οι μαζικές διαδηλώσεις στη γαλλική πρωτεύουσα και αλλού έδειξαν ότι οι νεοσυντηρητικές δυνάμεις (οπαδοί κυρίως της ακροδεξιάς Λεπέν και του αριστερού Μελανσόν) δεν είχαν καμιά διάθεση να συνεισφέρουν στο παγκόσμιο ρεφενέ για τα μέτρα μείωσης των (ανθρακικών) εκπομπών, κάτι που άλλωστε είχε ήδη αρχίσει να τορπιλίζει ο Τραμπ. «Πρέπει να θέσουμε τέρμα στη Συμφωνία του Παρισιού, τη γελοία και εξαιρετικά ακριβή» δήλωσε από την αρχή κιόλας της θητείας του ο Αμερικανός. Το ίδιο και οι εθνικιστές φίλοι του, για παράδειγμα οι Πολωνοί. Οταν ανέλαβαν την προεδρία της Επιτροπής, ο επικεφαλής Αντρέι Ντούντα δήλωσε ενώπιον των λοιπών αρχηγών στο Κατόβιτσε ότι «δεν μπορούμε να προωθούμε πολιτικές για το κλίμα που να είναι αντίθετες στη θέληση της κοινωνίας και εις βάρος των συνθηκών ζωής του πληθυσμού». Εννοούσε βέβαια ότι πρέπει να προστατεύσουμε το κάρβουνο της Πολωνίας. Η πολιτική υποστήριξη στον περιβαλλοντικό σχετικισμό είχε ήδη ισχυρούς συμμάχους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
