Πνιγμός και ασφυξία
Κολυμπούσα απεγνωσμένα – δεν απείχα πολύ από την επιφάνεια, έβλεπα πάνω μου να αφρίζει το κύμα, με δυο-τρεις γερές απλωτές θα έφθανα εκεί, θα έπαιρνα ανάσα, θα έβλεπα τον ήλιο, τον ουρανό, τον κόσμο να λάμπει. Αλλά δεν τα κατάφερνα: μόλις πλησίαζα στον αφρό κάτι λευκά πλαστικά που επέπλεαν – από φελιζόλ, είμαι σίγουρος -, κάτι σκουπίδια και ψαροκασέλες μού έκλειναν τον δρόμο προς την επιφάνεια, με απειλούσαν.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
