Πνιγμός και ασφυξία
Κολυμπούσα απεγνωσμένα – δεν απείχα πολύ από την επιφάνεια, έβλεπα πάνω μου να αφρίζει το κύμα, με δυο-τρεις γερές απλωτές θα έφθανα εκεί, θα έπαιρνα ανάσα, θα έβλεπα τον ήλιο, τον ουρανό, τον κόσμο να λάμπει. Αλλά δεν τα κατάφερνα: μόλις πλησίαζα στον αφρό κάτι λευκά πλαστικά που επέπλεαν – από φελιζόλ, είμαι σίγουρος -, κάτι σκουπίδια και ψαροκασέλες μού έκλειναν τον δρόμο προς την επιφάνεια, με απειλούσαν.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
