Τον τελευταίο καιρό ο όρος «επιτελικό κράτος» εμφανίζεται ως μομφή ή συνοδεύεται από ειρωνικά σχόλια. Πρόκειται για κατ’ εξοχήν παράδειγμα του αντιπαραγωγικού τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουμε κρίσιμα και ουσιαστικά ζητήματα της κρατικής λειτουργίας. Φαίνεται να αγνοείται όχι μόνο η σημασία του εγχειρήματος αλλά και το ίδιο το πρόβλημα στο οποίο επιχειρεί να απαντήσει, το οποίο παραδόξως γίνεται περισσότερο αντιληπτό στο εξωτερικό παρά στο εσωτερικό της χώρας.
Αξίζει συνεπώς να αναφερθεί κανείς πρώτα στο πρόβλημα. Απαντά το «επιτελικό κράτος» (ή ένας αντίστοιχος μηχανισμός) σε μια λειτουργική ανάγκη του σύγχρονου κράτους; Είναι μια περιττή επινόηση ή απλό προκάλυμμα πολιτικού συγκεντρωτισμού και – ίσως κατά ορισμένους – αυταρχισμού;
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
