Πολλοί προσπαθούν να ερμηνεύσουν τον Μπογδάνο και τα γεγονότα της Σταυρούπολης ως προάγγελο επιστροφής της Χρυσής Αυγής. Τίποτα πιο επιδερμικό. Εδώ δεν έχουμε την επιστροφή της ΧΑ αλλά την έκρηξη ενός ηφαιστείου που χρόνια έβραζε για να βγάλει τώρα λάβα αντιαριστερού μένους και να εξεμέσει χολή κατά συνανθρώπων που δεν μοιάζουν να είναι σαν αυτούς. Τα «παιδιά» της Σταυρούπολης και ο Μπογδάνος είναι προϊόντα μιας ιδεολογίας που διαπερνά εγκάρσια κυρίως τα απειλούμενα και ανασφαλή μικρομεσαία και μεσαία στρώματα. Προϊόν ενός εθνικισμού, σύμφωνα με τον οποίο οποιαδήποτε έκφραση κοινωνικής αλληλεγγύης απειλεί τα θεμέλια του έθνους. Στην περίπτωση των «μαθητών» εκφράζεται μέσα από το μίσος κατά της κοινωνίας και τον φόβο από την ελευθερία, και στην περίπτωση του Μπογδάνου έχουμε μια ερμηνεία a la Μαρίνα Αμπράμοβιτς.
Στις αρχές του 2019 η ΝΔ είχε αποκλείσει τον διαγραφέντα από τις λίστες των υποψηφίων της. Λίγους μήνες αργότερα, χωρίς να το αντιληφθεί κανείς, ο «κύριος» αυτός εξελέγη βουλευτής με τη ΝΔ. Κανείς δεν κατάλαβε πώς συνέβη, αλλά έκτοτε ο βουλευτής πλέον Μπογδάνος φρόντισε να το μάθουν όλοι. Και όχι μόνο να το μάθουν αλλά και να το εμπεδώσουν. Να εμπεδώσουν πως και σ’ αυτή τη Βουλή θα είχαμε εκπροσώπους σαν και χειρότερους από τον Κασιδιάρη. Μα είναι δυνατόν ένας βουλευτής της ΝΔ, ενός πραγματικά φιλελεύθερου πολιτικού όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ενός Νίκου Δένδια και ενός Κωνσταντίνου Τασούλα να είναι χειρότερος από έναν Κασιδιάρη ενός Μιχαλολιάκου; Είναι. Γιατί στην περίπτωση Κασιδιάρη τώρα ξέρουν όλοι με τι έχουμε να κάνουμε. Με φονιάδες-φασίστες. Στην περίπτωση Μπογδάνου τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα. Η εμφάνισή του είναι προϊόν της κρίσης εμπιστοσύνης προς την πολιτική και τα κόμματα. Κρίση που την επιτάχυναν τα τηλεοπτικά ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν είναι όμως μόνο αυτά που ανέδειξαν αυτά και παρόμοια «φρούτα». Είναι και μια περιρρέουσα δηλητηριώδης ατμόσφαιρα που ακολούθησε την άνοδο, για να μείνει και μετά την πτώση, του ΣΥΡΙΖΑ. Μια ατμόσφαιρα δήθεν φιλελευθερισμού, δήθεν Κέντρου και δήθεν προάσπισης της δημοκρατίας από τους εχθρούς της. Μπήκαν έτσι φανατικοί λύκοι στη φύλαξη των προβάτων. Μπήκαν οι εχθροί της δημοκρατίας μπροστάρηδες στην «προάσπισή» της. Πολύ καλά το είπε ο κ. Δένδιας, «η κατάθεση στεφάνου από τη Χρυσή Αυγή στο αίμα νεκρών για τη δημοκρατία δεν είναι επίσης παραδεκτή».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
