Οπως σωστά έχει τονισθεί από την ελληνική κυβέρνηση, η μετατροπή της «ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ» και πάλι σε μουσουλμανικό τέμενος, με πολιτική τελικά απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης, δεν αποτελεί ζήτημα διμερών σχέσεων ανάμεσα στα δύο σύγχρονα εθνικά κράτη. Ενώ η Τουρκία επαναπροσδιορίζει τον εθνικό εαυτό της στις νέες ιδεολογικές και πολιτικές βάσεις της παγκοσμιοποίησης, η Ελλάδα θεωρεί στο επίπεδο της δημόσιας σφαίρας ότι μια τέτοιου τύπου πολιτική πράξη στρέφεται εναντίον της. Επομένως η ίδια η Ελλάδα θα πρέπει να αποφασίσει τι ακριβώς συμβαίνει με την «ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ»! Δηλαδή, εάν ισχύει η θεσμική πολιτική θέση της ελληνικής κυβέρνησης και όχι ο αχαλίνωτος φαντασιακός φονταμενταλισμός της ελληνικής κοινής γνώμης. Δεν είναι η πρώτη φορά κατά την οποία διαπιστώνουμε μια διάσταση, έναν διχασμό ανάμεσα στη θεσμική πολιτική στάση και την κοινή γνώμη, στο πλαίσιο της λειτουργίας της ελληνικής πολιτικής κοινωνίας. Παρόμοια φαινόμενα εμφανίζονται κατά διαστήματα, όπως συνέβη και με τη «συμφωνία των Πρεσπών», όπου σε αυτή την περίπτωση επικράτησε η θεσμική πολιτική απόφαση.
Το δεύτερο ζήτημα σχετικά με την «ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ» συνδέεται με το καθεστώς της παγκοσμιοποίησης και της πολυπολιτισμικότητας, το οποίο τείνει να επικρατήσει στην παγκόσμια πολιτική σκηνή. Στο πραγματολογικό πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, δεν έχουμε να κάνουμε μόνον με την υπερεθνική κίνηση του κεφαλαίου, του χρήματος, των εμπορευμάτων κ.ά. αλλά και με την εμφάνιση του μετα-εθνικού αστερισμού και του μετα-κοσμικού κράτους. Αυτό σημαίνει ότι ολόκληρες εθνικές και κρατικές οντότητες αυτοπροσδιορίζονται σε νέες βάσεις. Αυτό συμβαίνει λοιπόν και με τα δύο σύγχρονα εθνικά κράτη, την Ελλάδα και την Τουρκία, τα οποία αναζητούν νέες μορφές συνύπαρξης κατά τον 21ο αιώνα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
