Η ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία 6ης Αυγούστου αποτελεί ένα πολύ θετικό ορόσημο για την περαιτέρω γεωπολιτική συνάσπιση εκείνων των δυνάμεων που επενδύουν στην επανασταθεροποίηση της ΝΑ Μεσογείου. Με τη συμφωνία αυτή η Αίγυπτος τοποθετείται αναπόδραστα υπέρ της Ελλάδας σε ένα ζωτικό ζήτημα των ελληνοτουρκικών διαφορών. Δεν είναι ορθό να λέγεται ότι ακόμη τηρεί ουδέτερη στάση γιατί δεν παραβιάζει τις τουρκικές κόκκινες γραμμές πέριξ του Καστελλόριζου. Σε περίπτωση που δεν το έχουμε καταλάβει, αυτές οι κόκκινες γραμμές έχουν μετατοπισθεί μετά τον Νοέμβριο του 2019 στα 6 ν.μ. ανατολικά της Κρήτης.
Η συμφωνία αυτή αποτελεί ίσως και τη σημαντικότερη έως σήμερα επιτυχία της ανασχετικής στρατηγικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Τμήμα αυτής της στρατηγικής είναι να παραμείνει ανοικτός ο δίαυλος ενός διαλόγου που θα μπορούσε να οδηγήσει διά συνυποσχετικού στη Χάγη. Ωστόσο, η αποτροπή της τουρκικής Navtex της 21ης Ιουλίου, η απώθηση της τουρκικής ασύμμετρης επίθεσης στον Εβρο, η έμπρακτη προώθηση του αγωγού EastMed και του καλωδίου EuroAsia, όπως και η συμφωνία οριοθέτησης με την Αίγυπτο, ξεκαθαρίζουν ότι ο διάλογος αυτός, αν γίνει, δεν θα γίνει με τουρκικούς όρους και υπό συνθήκες εκβιασμού.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
