Θωμάς ο ορθολογικός

Θεολόγος δεν είμαι, ούτε και μου αρέσει να εκφέρω απόψεις θεολογικού τύπου. Ομως ζητήματα των Γραφών και της Εκκλησίας γενικότερα με ενδιαφέρουν. Και μάλιστα πολύ. Ετσι κι αλλιώς η θρησκευτική, η χριστιανική μας κουλτούρα (αν μπορεί κάποιος να το θέσει έτσι) μας έχει όλους διαποτίσει, στον έναν ή στον άλλον βαθμό. Κατά συνέπεια, ακόμη και εκείνοι που φαίνονται να ασκούν (με οποιονδήποτε τρόπο) κριτική σε θέματα θρησκευτικά, σε σχετικές ενέργειες ή σε πρόσωπα της Εκκλησίας, στην ουσία δείχνουν ότι ενδιαφέρονται. Και μάλιστα πολύ. Παράδειγμα ενός τέτοιου ανθρώπου υπήρξε ο Νίκος Καζαντζάκης. Ο συγγραφέας κατηγορήθηκε για πολλά, λοιδορήθηκε, κινδύνευσε να αφορισθεί επειδή (τάχατες) προσέβαλε την Εκκλησία. Ουδέν ψευδέστερον. Αυτό που έκανε ο συγγραφέας ήταν να δείξει, με τον τρόπο του, προφανώς, τη σοβούσα και τότε (και τώρα, φοβάμαι) υποκρισία κάποιων λειτουργών της Εκκλησίας. Κατά την άποψή μου, λοιπόν, ο Καζαντζάκης ωφέλησε περισσότερο την Εκκλησία από όσο πολλοί λειτουργοί της…

Για παρόμοιους λόγους η διαβόητη «απιστία» του Αποστόλου Θωμά, είτε πραγματική είτε εφευρεθείσα, είναι περισσότερο επωφελής για την Εκκλησία από όσο η επίδειξη θρησκευτικού ζήλου, συχνά μάλιστα υποκριτικού… Αλλωστε είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο ίδιος ο Κύριος, σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, δεν αρνήθηκε να υποστεί την βάσανον της αληθείας από τον ίδιο τον μαθητή του, αν και τελικά o Iησούς επιτίμησε εκείνη τη συγκεκριμένη πράξη. Είπε, λοιπόν, ο Κύριος στον γεμάτο από αμφιβολίες Θωμά: «Ιδού! Φέρε το δάκτυλό σου εδώ ακριβώς επάνω στα χέρια μου με τις πληγές και κοίταξέ τα. Φέρε το χέρι σου και θέσε το πάνω στην τρωθείσα πλευρά μου. Και μη γίνεσαι άπιστος, αλλά πιστός». Ο Θωμάς έκανε αυτό που ήθελε και μετά αποκρίθηκε και είπε στον Διδάσκαλό του: «Είσαι ο Κύριός μου και ο Θεός μου». Και ο Ιησούς τού απάντησε: «Θωμά! Με πίστεψες επειδή με είδες. Οτι εώρακάς με πεπίστευκας. Ομως, να ξέρεις, Θωμά μου, ότι όσοι πιστεύουν χωρίς να δουν, αυτοί είναι όντως μακάριοι!».