Υποστηρίζουν ορισμένοι ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ είτε δεν θέλει είτε δεν μπορεί» να προχωρήσει στη δημιουργία της μεγάλης Κεντροαριστεράς. Δεν είναι μόνο αυτό και δεν είναι μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ. Στη Θεσσαλονίκη οι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ και του Κινήματος Αλλαγής έδειξαν την ένδεια των ιδεών και στους δύο χώρους. Ο κ. Τσίπρας προσπάθησε να βάλει ορισμένα οραματικά στοιχεία, αλλά αυτά ήταν του περασμένου αιώνα. Το δε Κίνημα Αλλαγής είχε κάτι πολύ σοβαρό να καταθέσει για την οικονομία, λόγω της εξαιρετικής δουλειάς της Επιτροπής των 11, αντ’ αυτού κατέθεσε μόνο συνθήματα. H κεντρική αφήγηση και τα κοινωνικά στρώματα που θα στηρίξουν το όποιο Πρόγραμμα απουσίαζαν παντελώς. Το ίδιο είχε συμβεί και με τα κείμενα της αναβληθείσας λόγω κορωνοϊού Συνδιάσκεψης. Η μετά τη Θεσσαλονίκη πολύ καλύτερη διαδικτυακή συνέντευξη της κυρίας Γεννηματά δεν αντιμετώπισε αυτή την έλλειψη.
Στα δύο κόμματα γύρω από τις ηγεσίες συσπειρώνονται αυτοί που για Χ λόγους επικαλούνται τη σοσιαλδημοκρατία αλλά δεν την ξέρουν και γύρω από τις οργανωμένες αντιπολιτεύσεις αυτοί που την ξέρουν και είτε δεν τη θέλουν (ΣΥΡΙΖΑ) είτε αδιαφορούν (ΚΙΝΑΛ). Οι 53 που το παλεύουν προς την πλευρά του κόσμου των ιδεών δεν τη θέλουν. Στο Κίνημα Αλλαγής, εκτός από την πολύ μικρή τάση της Ανανεωτικής Αριστεράς, μερικούς από το ΚΙΔΗΣΟ, έναν- δύο βουλευτές, κάποιους εναπομείναντες καθηγητές Πανεπιστημίου και τον πρώην γραμματέα του ΠαΣοΚ Στέφανο Ξεκαλάκη, οι υπόλοιποι αδιαφορούν για τις ιδέες. Και στους δύο χώρους κυριαρχεί η λογική της διαχείρισης «μικρομάγαζου», «τι θα δώσουμε και τι θα πάρουμε στις νομαρχιακές», τη στιγμή που οι πολίτες διψούν για ιδέες και αφήγηση.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
