Συνέδρια αρχηγών ή «πνεύμα ρήξεων»;

Οι χουλιγκανικές αντιδράσεις των πασοκογενών στο 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Γεννήθηκαν λόγω της απόφασης μετατροπής και του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα αδιαμεσολάβητης σχέσης αρχηγού – μελών. Ακόμη και πολύ αξιόλογοι διανοούμενοι και επιστήμονες, οι οποίοι γνωρίζουν πολύ καλά τη ρήση του υπέροχου Μπάμπη Δρακόπουλου πως στα αρχηγικά κόμματα χειρότερη φράξια είναι αυτή της ηγεσίας, αποδέχθηκαν αυτή την εξέλιξη. Την ίδια στιγμή ο Αντώνης Κοτσακάς, προερχόμενος από το ΠαΣοΚ και στενότατος συνεργάτης του Ακη Τσοχατζόπουλου, ό,τι χειρότερου είχε το πολιτικό μας σύστημα, μιλούσε για γάμους με τη Σοσιαλδημοκρατία.

Στις 6-8 Μαΐου προχωρεί και η ΝΔ σε Συνέδριο. Ο Πρωθυπουργός υποστηρίζει πως η πρόοδος στα ζητήματα του gov.gr δεν είναι ούτε αριστερή ούτε δεξιά ούτε κεντρώα. Οσο κοινότοπο και να είναι, έχει δίκιο, αν μιλάμε για το gov.gr. Τι γίνεται όμως όταν μιλάμε για την ψηφιακή οικονομία; Τι γίνεται αν οι ερωτήσεις αφορούν στο αν χρειάζεται μείωση φόρων ή προοδευτική φορολογία, αν οι ανισότητες διευκολύνουν ή αναστέλλουν την πρόοδο, αν χρειάζεται νεοφιλελεύθερο δίχτυ ασφαλείας ή σοσιαλδημοκρατικό κράτος πρόνοιας, αν η εργασία και ο έλεγχος της αγοράς ή σκέτα η ελεύθερη αγορά έχει προτεραιότητα, αν στηρίζουμε τις συλλογικές ή τις ατομικές συμβάσεις; Και εκεί, αγαπητοί «φίλοι της δημοκρατίας», δεν υπάρχουν αριστερές, κεντρώες και δεξιές απαντήσεις; Πάντως ο κ. Μητσοτάκης φαίνεται να απειλείται περισσότερο από την ίδια τη ΝΔ και από τα δεξιά του, παρά από τα άλλα δύο μισά κόμματα.