Στα βραδινά δελτία ειδήσεων – σε αυτό το βασίλειο του στιγμιαίου επίκαιρου – βρίσκει θέση επαναλαμβανόμενα τον τελευταίο καιρό μια πληροφορία που συμπυκνώνει την εποχή και μιλάει για την κατάστασή της: πολλαπλασιάζονται οι συμμορίες ανηλίκων.
Σε μια ζωντανή κοινωνία το άκουσμα θα έπρεπε να σημάνει συναγερμό. Τίποτα δεν συμβαίνει πέρα από τον στιγμιαίο εντυπωσιασμό. Ανθρωποι που εργάζονται στον χώρο της εκπαίδευσης, δάσκαλοι στην Πρωτοβάθμια και καθηγητές στη Μέση Εκπαίδευση, μιλάνε με μαύρα χρώματα για τη βία στα σχολεία. «Το Σχολείο που ξέραμε δεν υπάρχει. Η βία που κυριαρχεί…» είναι οι εισαγωγικές λέξεις περιγραφής μιας κατάστασης παρακμής, όπως στη συζήτηση με πικρό αίσθημα τέλους την αποδίδει αφοσιωμένος στο χρέος του εκπαιδευτικός. Το αρμόδιο υπουργείο μοιάζε επίμονα να αδιαφορεί.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
