Αυτό που ονομάσαμε «κρίση» κατοικεί πλέον στο ημίφως της πιθανής ανάμνησης. Η πολιτική αλλαγή του περασμένου Ιουλίου προσθέτει αισιοδοξία και τα εξωτερικά στοιχεία της κυβερνητικής δράσης προκαλούν λεπτό χαμόγελο ικανοποίησης.
Οσο όμως και αν θέλει κανείς να αποφύγει τον πειρασμό της απαισιοδοξίας, η πραγματικότητα δεν τον αφήνει. Ηδη οι κυβερνητικοί χειρισμοί των μεγάλων ευθυνών της προηγούμενης κυβέρνησης, μαζί με επιφυλάξεις και δισταγμούς, μιλάνε για τη γραμμή της μεθορίου που πρέπει να διαβούμε.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
